သံသရာ မဆံုးသ​ေရြ႕

အပိုင္း ၁

အျမင့္ေၾကာက္ေသာ ငွက္

ဧရာဝတီျမစ္ရိုးတစ္ေလ်ွ ာက္ အထက္အညာမွ ေအာက္ဘက္ရန္ကုန္အထိစံုေသာ္ ျမစ္အေရွ ႔ဘက္ကမ္းရွိ စာေရးၾဆာႀကီး ေရႊဥေဒါင္း ေမြးရပ္ေျမျဖစ္ေသာ အေဖ် ာက္ၿမိဳ ႔ကေလး၏ အလြန္တြင္ ဇကာႀကီးဟူေသာ ရြာႀကီးရွိေလ၏။ ထိုရြာႀကီး၏ အစြန္အဖ် ား ျမစ္ကမ္းပါးတြင္ေနထိုင္ၾကကုန္ေသာ မိသားစုတခ် ိဳ ႔သည္ ဧရာဝတီျမစ္အတြင္း စံုဆန္သြားလာလ်ွ က္ရွိၾကသည့္ သေဘၤာမ် ားဆီသို႔ စက္ေလွကေလးမ် ားျဖင့္သြားေရာက္၍ ၎တို႔ ထံမွအသီးအႏွံ ျငဳ ပ္သီးၾကက္သြန္ ငပိငါးေျခာက္ အသားငါး စသည္တို႔ႏွင့္ သေဘၤာမ် ားထံမွ စက္ေမာင္းဒီဇယ္ဆီကို လွဲလွယ္ျခင္းျပဳ ကာ အသက္ေမြးၾကကုန္၏။

မိုးက တသိပ္သိပ္ရြာေနသလို ေလကလည္း ခပ္ေသာ့ေသာ့ တိုက္ခတ္ေနေလသည္။ ဌာနဆိုင္ရာပိုင္ သေဘၤာႀကီးတစ္စီးသည္ ဘက္ဟိုး ကင္းဝက္ ဒိုဇာ စသည့္ ယႏၲရားကားႀကီးမ် ားကို တင္ေဆာင္လ်ွ က္ ရန္ကုန္သို႔ တအိအိ စုန္ဆင္းေနေလ၏။ ထိုစဉ္ စက္ေလွခပ္လတ္လတ္တစ္စီးသည္ မိုးထဲေလထဲမွာတင္ သေဘၤာကို ခ် ဉ္းကပ္လာေလသည္။ သေဘၤာအနားသို႔ေရာက္ေသာအခါ ႀကိဳ းျဖင့္ သေဘၤာဘံုတိုင္သို႔လွမ္းျပစ္လိုက္ၿပီး သေဘၤာႏွင့္ ၎တို႔စက္ေလွကို ေဘးခ် င္းကပ္ကာ ပူးခ် ီလိုက္ေလေတာ့၏။ ထို႔ေနာက္ စက္ေလေပၚရွိလူမ ားသည္ ေတာင္းမ် ားဗန္းမ် ားကို သယ္ေတာင္လ်ွ က္ သေဘၤာေပၚသို႔ တက္လာၾကေလေတာ့သည္။

ကိုေရႊေမာင္ မမယ္လွ သားေအာင္လွ သမီးမ် ားျဖစ္ၾကသည့္ ခင္ႏွင္းရီ ႏွင့္ ခိုင္မိုးမိုး တို႔မွာ ယခုသေဘၤာတြင္ အလဲအလွယ္ျပဳ လုပ္ေန႔ၾက ေဖာက္သည္မ် ားျဖစ္၍ ေရယာဉ္ မွဴ း စက္ခန္းမွဴ း အပါအဝင္ သေဘၤာေပၚရွိ သေဘာၤဝန္ထမ္းအားလံုးႏွင့္ ခင္မင္ရင္းစြဲ ရွိၾကေလ၏။
.
.
.
'' မယ္လွတို႔ ေလထဲမိုးထဲ အလုပ္ေတြႀကိဳ းစားေနလိုက္တာ။ သူေဌးျဖစ္ေနာက္က် မွာစိုးလို႔ထင္တယ္ ''

'' မဟုတ္ပါဘူးေရယာဉ္မွဴ းရဲ ႔။ ရြာမွာ ပုဇြန္ဆိပ္ကေလးေတြနဲ႔ ကဏန္းလံုးေလးေတြရေတာ့ ေရယာဉ္မွဴ းတို႔ ကို စားေစခ် င္လို႔လာပို႔တာပါ။ ၿပီးေတာ့ တို႔စရာလုပ္ဖို႔ ဇရစ္ရိုးေလးေတြ ေတာက္တာဖူးေလးေတြနဲ႔ ဖားကေပါင္လို အျခားအရြက္ေတြလည္းပါေသးတယ္။ ''

'' ေအးပါ ေအးပါ။ ညဉ္းတို႔က ဒီအေျပာေလးေတြနဲ႔ စားေနတာ x x x x x ''

'' x x x xx x x x ''

'' x x x x x x x ''

ေရယာဉ္မွဴ း ဦးလွညြန္႔ႏွင့္ မိခင္ျဖစ္သူတို႔ အလာဘသလာဘမ် ားအျပန္အလွန္ေျပာဆိုေနၾကသည္ကို ခိုင္မိုးမိုး ဂရုမထားျဖစ္။ မာလိန္ခန္း ( သေဘၤာေမာင္းခန္း , Bridge ) မွေန၍ သေဘၤာကုန္းပတ္အႏွံ႕ အကိုရွိမရွိကိုသာ ဟိုဟိုဒီဒီ မ် က္လံုးကစားေနမိေလ၏။ မာလိန္စင္ေပၚသို႔အတက္တြင္ ျပတင္းဝမွ သေဘၤာသားခန္းထဲကို သူမ အကဲခတ္မိသည့္ပံုအရေတာ့ အကို႔ေနရာတြင္ ပစၥည္းမ် ားရွိေနသည့္အတြက္ ခြင့္နားသြားသည့္ဟန္ မရွိေသးေပ။ သို႔ေသာ္ အကို႔ ကို ယခုထက္ထိေတာ့ မေတြ ႔ရ မျမင္ရေသး။ အကို ဘယ္ျမန္းေရာက္ေနပါလိမ့္။
.
.
.
'' ထံုးစံအတိုင္း ငါတို႔က ဓႏုျဖဴ မွာ ေက် ာက္ခ် အိပ္မွာ။ နင္တို႔ အဲ့ဒီအထိလိုက္ခဲ့ၾကမွာမဟုတ္လား။ ဟိုၾက မိုးတိတ္သြားလို႔ရွိရင္ နင္တို႔ေလွနဲ႔ ၿမိဳ ႔ထဲသြားလည္ရေအာင္ ''

'' လိုက္ခဲ့မွာေပါ့ေရယာဉ္မွဴ းရယ္။ ကိုယ့္လူရင္းေတြပဲ။ ၿပီးေတာ့ဒီတစ္ခါ မိသားစုအကုန္ေခၚလာေတာ့ ဘာမွ ေနာက္ဆံတင္းစရာမလိုဘူး။ ''

'' ေအးေအး ေကာင္းတယ္။ ခုေတာ့ အားလံုးတုတ္တုတ္ရႊဲေနၿပီ အဝတ္ေတြလဲလိုက္ၾကဦး။ ေတာ္ၾကာ ဖ် ားနာကုန္မယ္။ ဒုစက္ခန္းမွဴ းခြင့္ယူထားေတာ့ သူ႔အခန္းအားေနတယ္။ အဲ့အထဲမွာ ဝင္လည္းၾကေပါ့။ ေရာ့ ေသာ့ယူသြား။ ''
.
.
.
'' ဟယ္ . . . ဓႏုုျဖဴ အထိ အေမက လိုက္မယ္တဲ့။ ဒါဆိုဒီည တို႔ သေဘၤာမွာအိပ္ရၿပီေပါ့။ ဟိုေရာက္ရင္လည္း ၿမိဳ ႕ေပၚတက္လည္ဦးမယ္ဆိုပဲ။ အကိုနဲ႔ အတူတူ ေလ်ွ ာက္လည္ရမွာ ေပ် ာ္စရာေကာင္းလိုက္တာ။ အရင္တစ္ေခါက္ေလ် ာက္လည္တုန္းကလည္း အကိုက ခိုင္မိုးစားခ် င္တာေတြ အကုန္ဝယ္ေၾကြးၿပီး မႀကီးနဲ႔ ခိုင္မိုးအတြက္ ကလစ္ကေလးတစ္ေခ် ာင္းစီပါ လက္ေဆာင္ဝယ္ေပးေသးတယ္။ ခုတစ္ေခါက္ေတာ့ ဘာဝယ္ေပးဦးမလဲမသိဘူး။

အင္းေလ . . ပစၥည္းေတြ ဝယ္ေပးဖို႔က အဓိကမဟုတ္ပါဘူး။ ခိုင္မိုးက အကိုနဲ႔ေလ်ွ ာက္လည္ေနရရင္ စကားေျပာေနဆိုေနရရင္ကို အလိုလိုေပ် ာ္ေနမိပါၿပီ ''. . . .

ယခုည သူမတို႔ ေရွ ႔ဆက္ရမည့္ အစီအစဉ္မ် ားကို ၾကားလိုက္ရၿပီးေနာက္ အပ် ိဳ ေပါက္မေလး ခိုင္မိုးမိုးရဲ ႔ ရင္ထဲမွာ လြန္စြာေပ် ာ္ရႊင္ျမဴ းထူး သြားေလေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္ သူမလည္း

'' ခိုင္မိုးခ် မ္းေနၿပီ အခန္းေသာ့ေပးပါ ''

ဟု ေရယာဉ္မွဴ းလက္မွာ အခန္းေသာ့ကိုလွမ္းယူလိုက္ၿပီး မာလိန္ခန္းအတြင္းမွ ခပ္သြက္သြက္ ထြက္ခဲ့လိုက္ေလေတာ့၏။

. . .
.
.
'' ဟဲ့ . . .မယ္လွ ။ နင့္သမီး ခုတေလာ ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလည္းမသိဘူး. . . . အေတာ္ကို အူျမဴ းေနတယ္ ။ အရင္ အေခါက္ေတြကတည္းက ငါသတိထားမိေနတာ ''

'' သိပါဘူး ေရယာဉ္မွဴ းရယ္။ ဒီကေလးမေလးက ေျပာင္ေခ် ာ္ေခ် ာ္ရယ္ပါ။ အႀကီးမလို တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္မရွိဘူး။ ရြာမွာလည္း ေက် ာင္းေဘာပြဲကန္သတဲ့ေလ ''

'' ဒါနဲ႔ အသက္ကေကာ ဘယ္ေလာက္ရွိသြားၿပီလဲ ''

'' ၁၅ ႏွစ္ ျပည့္ေတာ့မယ္။ ေရွ ႔ႏွစ္ ၁၀ တန္းတက္ရမွာေလ ''

'' အင္း ဒီအရြယ္က စိတ္ကစားတတ္တဲ့အရြယ္ပဲ။ သစ္ရြက္ေၾကြရင္ေတာင္ ရယ္တဲ့ အမ် ိဳ းမဟုတ္လား ''

'' x x x ''

'' x x x ''

စသျဖင့္ မမယ္လွႏွင့္ ေရယာဉ္မွဴ းတို႔ လည္း မာလိန္ခန္းထဲတြင္ ခိုင္မိုးမိုးအေၾကာင္းကို ေျပာကာဆိုကာျဖင့္ က် န္ရစ္ခဲ့ၾကေလတာ့သည္။
.
.
.
.
.
.
.
သေဘၤာေပါက္ဖာရသည္မွာ အေတာ္မလြယ္ေပ။ မိုးတြင္းျမစ္ေရေနာက္ခ် ိန္မို႔ အေပါက္မွ ေရႏွင့္အတူ ရြံ႕ေတြပါ အေတာ္မ် ားမ် ားဝင္ေရာက္ႏွင့္ၿပီး ျဖစ္ေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အေပါက္ဖာျခင္းၿပီးဆံုးေသာအခါ သေဘၤာသားႀကီးကိုေအာင္ဇင္ ႏွင့္ ရဲရင့္ တို႔ႏွစ္ေယာက္လည္း ရြံ႕အလူးလူးျဖင့္ သေဘၤာကုန္းပတ္ေပၚသို႔ ျပန္တက္ခဲ့ၾကေလေတာ့၏။ သေဘၤာေပါက္ဖာၿပီးေၾကာင္း ေရယာဉ္မွဴ းကို သတင္းေပးရေပမည္။ သို႔မွသာ အေပါက္မွ ဝင္ေနခဲ့ေသာ ေရမ် ားကိုစက္ျဖင့္စုပ္ထုတ္ရန္ ေရယာဉ္မွဴ းက စက္ၾဆာကို ေစခိုင္းႏိုင္မည္ျဖစ္ေလသည္။

မာလိန္စင္ေပၚသို႔တက္ရန္ ရဲရင့္တို႔ႏွစ္ေယာက္ အေနာက္ဖက္ေလွခါးသို႔ ပတ္အသြားတြင္ သေဘၤာနေဘး၌ ေလွတစ္စီးကို ႀကိဳ းႏွင့္ကပ္ခ် ည္ထားေၾကာင္း ေတြ ႔ရေလ၏။ . . . ဟိုေကာင္မေလးေတြ ေရာက္ေနၿပီပဲ . . ရဲရင့္၏ စိတ္ထဲတြင္ေတြးမိသြားသလို ကိုေအာင္ဇင္ရဲ႕ မ် က္ႏွာလည္း ခပ္ၿပံဳ းၿပံဳ းျဖစ္သြားေလသည္။ ေသျခာသြားေလၿပီ . . . ေနာက္ေဖးသို႔အေရာက္တြင္ ခင္ႏွင္းရီႏွင့္ သူမအေဖ ကိုေရႊေမာင္ တို႔က ထမင္းခ် က္ႀကီး ကိုေဇာ္ဝမ္းကို အသားငါးႏွင့္ ဟင္းသီးဟင္းရြက္မ် ား ကူကိုင္ေပးေနေလ၏။ ရဲရင့္တို႔ကို ျမင္ေတာ့ လွမ္းႏႈတ္ဆက္ၾကေလသည္။

ရဲရင္လည္း ျပန္လည္ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ေလွခါးတက္မည္ျပဳ ၿပီးကာမွ . . .အင္းးး ေအာက္မွာ သူ႔အေဖနဲ႔ သူ႔အမရွိရင္ အေပၚမွာ ဟိုကေလးမေလးနဲ႔ သူ႔အေမရွိမွာေသျခာတယ္ . . ဟု စဉ္းစားမိၿပီး ေျခလွမ္းတံု႔သြားေပ၏။ မွန္ေပသည္ . . . ဒီလို ေပႀကံညစ္ပတ္ေနေသာ ပံုစံျဖင့္ ရဲရင့္ သူမကို အေတြ ႔မခံခ် င္။

ထိုသို႔ ရဲရင့္ ႀကံရာမရျဖစ္ေနခ် ိန္တြင္ သေဘၤာသားႀကီးကိုေအာင္ဇင္က

'' ရဲရင့္ ညီေလး မင္း အေအးပတ္မယ္။ တစ္ကိုယ္လံုးလည္း ရြံ႕ေတြေရေတြ စိုရြဲေနတာပဲ။ ေရခ် ိဳ းရင္ခ် ိဳ းလိုက္ေတာ့ေလ။ အေပၚကို အကိုပဲသြားေျပာလိုက္ေတာ့မယ္ ''

ဟု ဆိုလာေလသည္။

မိမိအားဖယ္ထုတ္ခ် င္ေသာ ကိုေအာင္ဇင္၏ အႀကံကို ရဲရင့္ေကာင္းေကာင္းသိေလ၏။ ရဲရင့္ ေရာက္မလာခင္ အခ် ိန္အထိ ဤသေဘၤာေပၚတြင္ ကိုေအာင္ဇင္က အငယ္ဆံုး အေျဖာင့္ဆံုး ေငြအသံုးႏိုင္ဆံုး။ မိဘအေျခအေနလည္းအသင့္အတင့္ရွိသည့္အျပင္ ၎ကိုယ္၌ကလည္း ရွာတတ္ေဖြတတ္ စုတတ္ေဆာင္းတတ္တာမို႔ တခ် ိဳ ႕ေရယာဉ္မွဴ းမ် ား စက္ၾဆာမ် ား ထက္ပင္ အဆင္ေျပလွေလသည္။

ေငြကို လက္ဖြာဖြာ သံုးႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ခိုင္မိုးမိုး တို႔ မိသားစုႏွင့္လည္း အဆင္ေျပေသာ ကိုေအာင္ဇင္သည္ အိမ္တြင္ မိန္းမႀကီး ရွိပါလ်ွ က္ႏွင့္ တက္သစ္စ အလွေသြးၾကြယ္ေနသည့္ ခိုင္မိုးမိုးေလးကို မ် က္စိၾကေနေလ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ၎က ကေလးကို မုန္႔ေပးႀကိဳ က္ဆိုသလို အပ် ိဳ ေပါက္အရြယ္ ခိုင္မိုးမိုးေလးအား ႏႈတ္ခမ္းနီ ေပါင္ဒါ မ် က္ခံုးေမႊးဆြဲတံ ေရေမႊး စသည့္ မိန္းခေလးသည္းေျခႀကိဳ က္ ပစၥည္းမ် ားကို ဝယ္ယူေပးကမ္း ခ် ဉ္းကပ္ေလရာ အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိ ေအာင္ျမင္မႈရရွိ၍ ေနေခ် ၿပီ။

သို႔ေသာ္ သေဘၤာေပၚသို႔ မိုးက် ေရႊကိုယ္ ရဲရင့္ ဝုန္းခနဲ ျပဳ တ္က် လာေသာအခါ ကိုေအာင္ဇင္၏ အခ် စ္သစ္အိပ္မက္မ် ားလည္း ေဝဝါးဝါးျဖစ္ကုန္ၾကရေလေတာ့သည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ အျခားသေဘၤာဝန္ထမ္းမ် ားသည္ ကိုေအာင္ဇင္ကို ၾကည့္မရသည္ကတစ္ေၾကာင္း မယွဉ္ႏိုင္သည္က တစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္ ကိုေအာင္ဇင့္ထက္ အစစအရာရာ သာလြန္ျပည့္စံုသာ ရဲရင့္ သေဘၤာေပၚသို႔ေရာက္လာေသာအခါ ၎၏ မအပ္မရာႀကံစည္မႈမ် ားကို ရဲရင့္ကို ေျပာျပၾက၍ ကိုေအာင္ဇင္ႏွင့္ တည္ေပးလိုက္ၾကျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေလ၏။

ရဲရင့္သည္ ကေလးမေလးကို ရင္မခုန္ဘဲ ညီမတစ္ေယာက္လိုသာ သေဘာထားေလသည္။ သို႔ေသာ္ ခိုင္မိုးမိုးေလးကမူ . . . အျခားသေဘၤာသားမ် ားႏွင့္မတူဘဲ ျဖဴ ေဖြးဝင္းသန္႔ၿပီး ျမင္လိုက္ရံုျဖင့္ သေဌးရုပ္ေပါက္ေနေသာ မိမိကို စျမင္လိုက္ရကတည္းက စိတ္ကစားေနေၾကာင္း ရဲရင့္သတိထားမိေလ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ရဲရင့္လည္း ကေလးမေလးအား ကိုေအာင္ဇင္၏ မယားငယ္ဘဝမွ ကာကြယ္ႏိုင္ရန္ မခ် စ္ေသာ္လည္း အေျခအေနၾကည့္၍ အလိုက္အထိုက္ အႀကိဳ က္ေဆာင္ကာ ျပန္လည္ဆက္ဆံရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္ေလေတာ့သည္။

ယခုလည္း ကိုေအာင္ဇင္သည္ မိမိကို ဖယ္ထုတ္၍ ၎တစ္ဦးတည္း အေပၚထပ္သို႔တက္ကာ ရြံ႕အလိန္းလိန္းျဖင့္ မ် က္ႏွာရူးသြားလုပ္ေခ် ေတာ့မည္။ ရဲရင့္ကေတာ့ မသိမသာ ၿပံဳ းလိုက္ၿပီး ေရခ် ိဳ းရန္ ေရခ် ိဳ းခန္းရွိရာကိုသာ ထြက္ခဲ့ေလေတာ့၏။
.
.
.
'' . . . အင္းး ငါလည္း ရန္ကုန္ေရာက္ရင္ ဆင္းက် န္ခဲ့ေတာ့မယ္။ ဘာလိုလိုနဲ႔ ဒီသေဘၤာမွာ လုပ္ခဲ့တာ ႏွစ္ႏွစ္ရွိေပါ့။ သေဘၤာ ဒီေနရာကို ျဖတ္လို႔ သူေလးနဲ႔ေတြ ႔ျဖစ္တိုင္း သူစိတ္ေၾကနပ္ေအာင္ မုန္႔ဖိုးေလးေတြေပး ပစၥည္းေလးေတြ ဝယ္ေပးနဲ႔ သိသင့္သိထိုက္တဲ့ဗဟုသုတေတြ ဘဝခံယူခ် က္ေတြကို ေျပာဆိုျပသခဲ့တာ ေလးငါးခါထက္မနည္းေတာ့ဘူး။ ခုေတာ့ ႏႈတ္ဆက္ခ် ိန္ ေရာက္လို႔လာၿပီ။ သူသိရင္လည္း ဝမ္းနည္းရွာမယ္။ အဲ့ဒီေတာ့ ဓႏုျဖဴ ေရာက္လို႔ ၿမိဳ ႕ေပၚေအးေအးေဆးေဆးတက္လည္ၿပီးကာမွ ဒီအေၾကာင္း သူ႔ကိုေျပာျပရေတာ့မွာပဲ။ . . .''

အားလံုးကို ခြဲခြာသြားၾကရေတာ့မည့္အေၾကာင္းကို ရဲရင့္ ေရခ် ိဳ းရင္း ေတြးေတာေနမိျခင္းျဖစ္ေလသည္။ မွန္ေပသည္။ တကယ္တမ္းမွာမူ ရဲရင့္သည္ကား ဤအလုပ္ကိုလုပ္၍ ဤေနရာတြင္ေရာက္ ေနစရာမလိုေပ။ ရဲရင့္၏ ဖခင္ ဦးရဲေအာင္မွာ လြန္စြာ ခ် မ္းသာေသာ သူေဌးႀကီးတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ ထိုေၾကာင့္ရဲရင့္သည္ ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီးကတည္းက တကၠသိုလ္ပင္မတက္ေတာ့ဘဲ တစ္ႏွစ္ႏွင့္ ေက် ာင္းျမန္ျမန္ၿပီးေသာ ေရေၾကာင္းသိပၸံတက္ကာ ဖခင္ျဖစ္သူ၏ ကုမၸဏၰီလုပ္ငန္းမ် ားကိုသာ ဝင္ေရာက္ကူညီလုပ္ကိုင္ေလ၏။

ေရေၾကာင္းေက် ာင္းဆင္းျဖစ္ေသာ္လည္း ကုမၸဏၰီအလုပ္မ် ား လက္မလည္ေအာင္ရႈပ္ေနေသာ ရဲရင့္သည္ အမ် ားသူငါကဲ့သို႔ ႏိုင္ငံျခားသေဘၤာလိုက္ရန္ကိုလည္း စဉ္းစားစရာ မလိုခဲ့ေပ။ ရဲရင့္၏ ဘဝသည္ ရဲရင့္ ငယ္စဉ္ကတည္းက ဆံုးပါးသြားခဲ့သည့္ မိခင္ျဖစ္သူေနရာမွ လြဲ၍ က် န္သည့္အရာမ် ား အစစအရာရာ ျပည့္ဆံု၍ ေနေလသည္။

ထိုလိုအပ္ေနသည့္ ေနရာေလးတစ္ခုကိုပင္ ဖခင္ ဦးရဲေအာင္က ကြက္လပ္ျဖည့္ဖို႔ ႀကိဳ းစားလာေလ၏။ ထိုအဆင့္အထိ ရဲရင့္ လက္ခံႏိုင္ေသးသည္။ သို႔ေသာ္ ဖခင္ေရြးခ် ယ္ေသာ သူသည္ သင္းသင္းလိႈင္ ဟူသည့္ ရဲရင့္၏ ရည္းစားေဟာင္းျဖစ္ေနျခင္းေပတည္း။ အႏွီမိန္းမကိုေတာ့ ရဲရင့္ မည္သို႔မွ် လက္မခံႏိုင္။ ရုပ္ကေလးေခ် ာကာ ကိုယ္လံုးကိုယ္ေပါက္လွသေလာက္ သေဘာထားေသးသိမ္ေသာ မိန္းမျဖစ္ေလ၏။ မိမိႏွင့္ သူမ ျပတ္ခဲ့ရျခင္းမွာလည္း သူငယ္ခ် င္းမိန္းခေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္ မိမိကို အထင္အျမင္လြဲကာ ဘယ္လိုမွ ရွင္းျပခြင့္မေပးဘဲ သူမဘက္မွ စတင္ျဖတ္ေတာက္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေလသည္။

ထိုကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ ဖခင္ျဖစ္သူႏွင့္စကားမ် ားၿပီး ရဲရင့္အိမ္ေပၚကဆင္းကာ ေနျပည္ေတာ္ရွိ အေဒၚျဖစ္သူအိမ္သို႔ ေရာက္ရွိခဲ့ေလ၏။ အေဒၚ၏ အိမ္တြင္လည္း အလုပ္မရွိဘဲ အလကားမေနလိုေသာေၾကာင့္ စိတ္ေျပလက္ေပ် ာက္သေဘာျဖင့္ အေဒၚ့အမ် ိဳ းသား ဦးေလးၿမိဳ င္ ညႊန္ၾကားေရးမွဴ းအျဖစ္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနသည့္ဌာနတြင္ ဌာနပိုင္သေဘၤာဝင္စီးရန္ ရဲရင့္ အႀကံရေလသည္။

'' အင္းးး သေဘၤာေပၚေရာက္ဖို႔ဆိုတာ ဒို႔ဌာနမွာ မလြယ္ဘူးကြ။ ဒါေပမယ့္ မင္းကေတာ့ ပူစရာမလိုပါဘူး။ ငါရွိေနတာပဲ။ မင္းစဉ္းစားရမွာက အဲ့ဒီအလုပ္က ပင္ပမ္းတယ္။ အေနအထိုင္ စုတ္ျပတ္တယ္။ ေတာသားေတြ အညာသားေတြ မ် ားတယ္။ အဲ့ဒါတစ္ခုပဲ မင္းစဉ္းစား ''

ဟု ဦးေလးၿမိဳ င္က သတိေပးေသာ္လည္း ရဲရင့္အေနျဖင့္ ခတၱခဏမ်ွ ကုန္းေပၚတြင္ ေျခရာေဖ် ာက္ေနလိုသည္ကတစ္ေၾကာင္း အေတြ ႔အႀကံဳ ဗဟုသုတမ် ား ႐ရွိလိုသည္က တစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္ ထိုလမ္းကိုပဲ ေရြးခ် ယ္ခဲ့မိေလ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ဦးေလးၿမိဳ င္လည္း

'' ေအးး လုပ္ၾကည့္ဦးေပါ့ကြာ။ မေပ် ာ္ေတာ့လည္း ထြက္ေပါ့။ ပိုက္ဆံအတြက္ကေတာ့ တစ္လတစ္ခါ ငါလႊဲေပးပါ့မယ္ ''

ဟု စကားခံကာ ရဲရင့္ကို အလုပ္သြင္းေပးလိုက္ရျခင္း ျဖစ္ေလသည္။
.
.
.
ယခုေတာ့ ဖခင္ျဖစ္သူမွာလည္း မမာမက် န္းျဖစ္ကာ ကုမၸဏၰီလုပ္ငန္းမ် ားကို ေကာင္းစြာ မဦးစီးႏိုင္ေတာ့ေသာေၾကာင့္ ရဲရင့္ကို ဖုန္းျဖင့္အႀကိမ္အခါခါ ေခ် ာ့ေမာ့ေခၚယူေနသကဲ့သို႔ သင္းသင္းလိႈင္မွာလည္း သူမ၏ မာနကို ခဝါခ် ကာ ရဲရင့္ထံသို႔ ဖုန္းဆက္ၿပီး သူမမွားခဲ့မိေၾကာင္း ဝန္ခံေျပာၾကားရင္း ခင္ပြန္းျဖစ္သူ၏ ဆႏၵကို လိုက္ေလ် ာေပးရန္ ငိုယို ေတာင္းပန္ခဲ့ေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ရဲရင့္လည္း အိမ္ကိုျပန္ရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၿပီး ဦးေလးၿမိဳ င္ကို မိမိအလုပ္ထြက္ေတာ့မည့္အေၾကာင္း ဖုန္းဆက္ သတင္းေပးလိုက္ေလ၏။

ရဲရင့္လည္း မိမိ၏ အတိတ္ဇာတ္ေၾကာင္းမ် ားကို ေတြးေတာရင္း ေရခ် ိဳ းခ် ိန္ပင္ အလြန္ၾကာျမင့္သြားခဲ့ေလသည္။ ယခုေလာက္ဆိုလ်ွ င္ ကိုေအာင္ဇင္ လည္းအေပၚကဆင္းလာကာ ေနာက္ေဖးေရစည္တြင္ ေရခ် ိဳ းေနေခ် ေတာ့မည္။ ယခု ရဲရင့္ ေရဝင္ခ် ိဳ းေနေသာVIP ေရခ် ိဳ းခန္းကိုမူ ေရယာဉ္မွဴ းမွ စကာ အျခားမည္သည့္ သေဘၤာသား စက္ၾဆာမ်ွ ေရဝင္မခ် ိဳ းၾကေပ။ VIP ေရခ် ိဳ းခန္းအိမ္သာသည္ သေဘၤာေပၚသို႔ အရာရွိ အရာခံ မ် ားလာေရာက္ခဲ့လ်ွ င္ သံုးစြဲဖို႔ရာ သီးသန္႔ ထားျခင္းျဖစ္ေလသည္။ သို႔ေသာ္ ရဲရင့္ကေတာ့ ခပ္တည္တည္ျဖင့္ ၎တို႔ကို အသံုးျပဳ ေလ၏။ ဦးေလးၿမိဳ င္ထက္ႀကီးသည့္ အရာရွိ သေဘၤာေပၚသို႔ ေရာက္လာရန္ မည္သည့္အေၾကာင္းမ်ွ မရွိသည္ မဟုတ္ပါလား။

ရဲရင့္လည္း ေရခ် ိဳ းလက္စသတ္လိုက္ၿပီး တံဘတ္သုတ္ အဝတ္လည္း၍ သေဘၤာသားခန္းထဲ၌ပင္ ေနလိုက္ေလေတာ့သည္။ ဓႏုျဖဴ ေရာက္လို႔ ေက် ာက္ခ် ကာမွ ခိုင္မိုးမိုးကို အေတြ ႔ခံရေပေတာ့မည္။ ကိုေအာင္ဇင္ကေတာ့ ၿဖီးလိမ္းျပင္ဆင္ကာ ေကကိုေက် ာ့ေနေအာင္ၿဖီးလို႔ ေလေလးတခ်ြ န္ခ်ြ န္ျဖင့္ မာလိန္ခန္းေပၚသို႔ တက္သြားေလ၏။
.
.
.
.
.
.
အဝတ္လည္းၿပီးေသာအခါ ခိုင္မိုးမိုး မာလိန္ခန္းထဲသို႔ ပင္ ျပန္လာခဲ့ေလသည္။ မိခင္ႏွင့္ ေရယာဉ္မွဴ းမွာ ယခုထက္ထိစကားမျပတ္ၾကေသးသျဖင့္ အဝတ္လည္းရန္ သူမကပင္ မိခင္ျဖစ္သူအား ဇြတ္အတင္းႏွင္ထုတ္လိုက္ရေလ၏။ ၾကာရင္ အေအးပတ္ေခ် ေတာ့မည္။

ခိုင္မိုးမိုးလည္း မာလိန္ခန္းမွေနၿပီး ဟိုဟိုဒီဒီ ရွာေဖြၾကည့္ေနမိေလသည္။ သို႔ေသာ္ အကို႔ကိုမေတြ ႔။ မိုးက တိတ္သြားၿပီမို႔ ဓႏုျဖဴ ေရာက္လ်ွ င္ ၿမိဳ ႔ေပၚတက္လည္ပတ္ဖို႔က ေသျခာေနေျခၿပီ။ ထိုသို႔ အလည္သြားလ်ွ င္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ခိုင္မိုးမိုးအေနျဖင့္ အကို႔ကို ပါေစခ် င္တာ အမွန္ပင္ . . . .။

ထိုအခ် ိန္တြင္ မာလိန္ခန္းရွိ ေရယာဉ္မွဴ းကို သေဘၤာဖာၿပီးေၾကာင္း ရြံ႕အလိမ္းးလိမ္းျဖင့္ မၾကာေသးမွီကမွ သတင္းလာပို႔သြားေသာ ကိုေအာင္ဇင္ႀကီးသည္ေက် ာ့ေနေအာင္ၿဖီးလိမ္းျပင္ဆင္၍ မာလိန္ခန္းသို႔ တဖန္ ျပန္တက္လာေလသည္။

'' ေရယာဉ္မွဴ း က်ြ န္ေတာ့္ကိုေပး။ က်ြ န္ေတာ္တစ္လွည့္ေမာင္းေပးမယ္ ''

ဟုဆိုကာ ကိုေအာင္ဇင္က သေဘၤာေမာင္းေနသည့္ ေရယာဉ္မွဴ းထံမွ တက္မကို လႊဲေျပာင္းရယူလိုက္ေလ၏။ ထို႔ေနာက္ ၎သည္ တက္မနေဘးတြင္ရပ္ေနသည့္ ခိုင္မိုးမိုးကို စကားမရွိစကားရွာၿပီး သေဘၤာေမာင္းရင္း မ် က္ႏွာရူးလုပ္ေနေလေတာ့သည္။

မေကာင္းတတ္လို႔ အင္းး လိုက္ေနရေပမယ့္ ခိုင္မိုးမိုး၏ စိတ္မ် ားမွာ ကိုေအာင္ဇင္ေျပာေနေသာ စကားမ် ားတြင္မရွိဘဲ သူမႏွင့္ သူမစိတ္ဝင္စားရသည့္ အကိုရဲရင့္အေၾကာင္းကိုသာ ေတြးေနမိေလ၏။

မွန္ေပသည္။ ခိုင္မိုးမိုးအေနျဖင့္ အကိုရဲရင့္ကဲ့သို႔ ၿမိဳ ႕သား သူေဌးသား အရာရွိတူ တစ္ေယာက္ကိုသာ စိတ္ဝင္စားေလသည္။ ကိုေအာင္ဇင္ကဲ့သို႔ ဒီျမစ္ထဲမွာပင္ေန ဒီျမစ္ထဲမွာပင္ တစ္သက္တာပတ္လံုး ဘဝကို တည္ေဆာက္ျမွဳ ပ္ႏွံ ေနရမည့္သူမ် ိဳ းကို ခိုင္မိုးမိုး စိတ္မဝင္စား။ အမျဖစ္သူ ခင္ႏွင္းရီ၏ အျဖစ္မ် ဳိ း သူမအေနျဖင့္ လံုးဝအျဖစ္မခံႏိုင္ေခ် ။ အမ ခင္ႏွင္းရီကေတာ့ ယခုသေဘၤာက စက္ၾဆာဦးတာႏွင့္ ျဖစ္ေနၿပီ မဟုတ္ပါလား။

အိမ္ေထာင္သည္ သားသမီး သံုးေယာက္ဖခင္ စက္ၾဆာဦးတာ က အသက္ ၁၉ ႏွစ္သာရွိေသးတဲ့ အမ ခင္ႏွင္းရီရဲ ႔ အေသြးအသားေတြကို ေကာင္းေကာင္း ဝါးၿမိဳ စားေသာက္ေနေခ် ၿပီ။ ကိုေဇာ္ဝမ္းႀကီးကို ကူလုပ္ေပးၿပီးသည္ႏွင့္တၿပိဳ င္နက္ ေရမိုးခ် ဳိ း အဝတ္အစားလဲကာ အမ ခင္ႏွင္းရီတစ္ေယာက္ စက္ၾဆာဦးတာအခန္းသို႔ ေရာက္ရွိေနေပေတာ့မည္။ မိဘ မ် ားကေတာ့ အႏွိပ္အနင္းခိုင္းသည္ဟု သေဘာရိုးျဖင့္ ထင္ျမင္ယူဆထားၾကေသာ္လည္း ထိုကဲ့သို႔မဟုတ္မွန္း ခိုင္မိုးမိုး ေကာင္းေကာင္းသိေလ၏။ အမခင္ႏွင္းရည္သည္ စက္ၾဆာဦးတာ ဝယ္ခ် မ္းေပးသည့္ ပါတိတ္ဝမ္းဆက္ မိတ္ကပ္ သနပ္ခါးတုန္း ေရေမႊး စသည့္ပစၥည္းမ် ားႏွင့္ သူမအတြက္အပိုေပးေသာ ေမာင္းဆီ ႏွစ္ဂါလံ သံုးဂါလံ မ်ွ ေလာက္တြင္ သာယာကာ မထူးဇာတ္ခင္း၍ ေနေလေတာ့သည္။

မိမိမွာေတာ့ ဤကဲ့သို႔ အျဖစ္ဆိုးမ် ဳိ းမွ ရုန္းထြက္ႏိုင္ရေပမည္။ ထိုသို႔ ရုန္းထြက္ရေကာင္းမွန္းသိေအာင္ ရုန္းထြက္ခ် င္စိတ္ေပါက္ေအာင္ ခိုင္မိုးမိုးကို အသိပညာႏွင့္ စိတ္ဓာတ္ခြန္အား ေပးခဲ့သူမွာ အကို ရဲရင့္ကိုယ္တိုင္ပင္ ျဖစ္ေလ၏။ ခိုင္မိုးမိုး. . ခိုင္မိုးမိုး၏ မိဘႏွစ္ပါး တို႔ႏွင့္စံုတိုင္း အကိုေျပာေလ့ရွိေသာ စကားရွိေလသည္။

'' ညီမ . .ႀကိဳ းစား။ ဒီေနရာမွာတင္ မေနနဲ႔။ ပညာကိုႀကိဳ းစားသင္. . ၿပီးရင္ ၿမိဳ ႔ေပၚမွာ ေက် ာင္းသြားတက္။ ဒီေနရာမွာေန ဒီေနရာမွာပဲႀကီးရင္ ဒီေနရာကလူေတြနဲ႔ပဲရၿပီး ဒီအလုပ္ေတြပဲ ဆက္လုပ္စားရမွာပဲ။ အဲ့ဒီေတာ့ ဒီလို ဘဝေတြက ဘယ္ေတာ့မွ တက္မွာမဟုတ္ဘူး။

ၿမိဳ ႔မွာေန ၿမိဳ ႔မွာ အလုပ္လုပ္မွ အေၾကာင္းပါမယ္ဆိုလည္း ၿမိဳ ႔ကလူနဲ႔အေၾကာင္းပါၿပီး ဘဝတက္လမ္းေတြ ပြင့္လန္းေတာ့မွာေပါ့။ အဲ့ဒီေတာ့ ဦးေလးနဲ႔ အေဒၚတို႔ကလည္း ကိုယ့္ရဲ ႔သမီးေလး ထြန္းထြန္းေပါက္ေပါက္ တကယ္ျဖစ္လာတာျမင္ခ် င္ရင္ ၿမိဳ ႔မွာ ေက် ာင္းထားေပးလိုက္ ''

ဟူ၍ ျဖစ္ေလ၏။

အကိုရဲရင့္ဆီမွ ထိုစကားၾကားၿပီးကတည္းက ရြာမွာ မေနခ် င္ေတာ့ဘဲ ၿမိဳ ႔တြင္ေက် ာင္းတက္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳ းစားၿပီး မိမိတက္လမ္းကို မိမိရွာေဖြလိုသည့္ဆႏၵမ် ား ခိုင္မိုးမိုး၏ ရင္ထဲတြင္ ကိန္းဝပ္ခဲ့ရေလသည္။ မိဘႏွစ္ပါးစလံုးကလည္း သူမသာ ၁၀ တန္းကို ႏွစ္ခ် င္းေပါက္ေအာင္ပါက မျဖစ္ျဖစ္တဲ့နည္းျဖင့္ ရန္ကုန္တြင္ ေက် ာင္းထားေပးမည္ဟု ကတိျပဳ ၾကေလ၏။
.
.
.
ထိုကဲ့သို႔ ကိုေအာင္ဇင့္စကားမ် ားကို မၾကားတၾကားျဖင့္ အင္းအဲလိုက္ရင္း ခိုင္မိုးမိုး ေတြးမိေတြးရာ ေတြးေနဆဲမွာပင္ ဓႏုျဖဴ ၿမိဳ ႔သို႔ေရာက္ရွိေလ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သေဘၤာတက္မကို ေရယာဉ္မွဴ းက ျပန္လည္လႊဲယူလိုက္ၿပီး ကိုေအာင္ဇင္မွာမူ ေအာက္ထပ္သို႔ ဆင္းသြားေလေတာ့သည္။

ခတၱၾကာေသာ္ ကိုေအာင္ဇင္ႏွင့္ လူတစ္ေယာက္ ဓာတ္မီးတဝင္းဝင္းျဖင့္ သေဘၤာဦးပိုင္းသို႔ ေက် ာက္ခ် ရန္ ခပ္သုတ္သုတ္ေလ်ွ ာက္သြားသည္ကို ခိုင္မိုးမိုးေတြ ႔လိုက္ရေလ၏။ ထို႔အခါ သူမ၏ မ် က္ႏွာသည္ အၿပံဳ းပန္းတို႔ျဖင့္ လင္းလက္သြားၿပီး

'' ဟယ္ . .ဒီလူႀကီးၾကည့္စမ္း ရွိရဲ ႔သားနဲ႔ အေပၚတက္မလာဘူး။ ဒီမွာျဖင့္ ရွာလိုက္ရတာ ။ တကယ္တည္း . . .မုန္းခ် င္စရာႀကီးေတာ့္ ''

ဟု မေၾကမခ် မ္းျဖင့္ တစ္ကိုယ္တည္း ခပ္တိုးတိုးေရရြတ္ကာ မာလိန္ခန္းမွထြက္၍ အေနာက္ေလွခါးမွပတ္လို႔ ေအာက္ထပ္သို႔ အေျပးဆင္းခဲ့လိုက္ေလေတာ့သည္။
.
.
.
ေက် ာက္ခ် ၿပီး သေဘၤာဦးမွ ျပန္လာေသာ ကိုရဲရင့္ ထံသို႔ ခိုင္မိုးမိုး အေျပးသြားကာ လက္ေမာင္းကိုဆြဲခိုလိုက္ေလ၏။ ထို႔ေနာက္ . .

''ေရာက္ကတည္းက အကို႔ကို ရွာေနရတာ။ ဘယ္ေတြသြားၿပီး ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ။ ခိုင္မိုးကို မေတြ ႔ခ် င္လို႔ ေရွာင္ေနတာလား ''

စသျဖင့္ အဆက္မျပတ္ တတြတ္တြတ္ ေပါက္ေပါက္ေဖါက္ျပစ္လိုက္ေလရာ အကိုကေတာ့ ခိုင္မိုးမိုးမ် က္ႏွာကို အၿပံဳ းျဖင့္ ငံု႔ၾကည့္ၿပီး

'' သေဘၤာေပါက္တာ ဆင္းဖာေနရတာ ခိုင္မိုးရဲ ႔။ ၿပီးေတာ့ တစ္ကိုယ္လံုး ရႊံ႕ေတြဗြက္ေတြနဲ႔မို႔ ေရမိုးခ် ိဳ းၿပီး အေပၚကို မတက္ေတာ့ဘဲ သေဘၤာသားခန္းထဲမွာ ခဏဝင္နားေနတာ။ ခိုင္မိုးတို႔ေရာက္ေနတာလည္း အကိုသိသလို ဓႏုျဖဴ ဆင္းလည္ဖို႔ စီစဉ္ထားၾကမွန္းလည္း အကိုသိပါတယ္။ ''

ဟု ခပ္ေအးေအးျပန္လည္ေျဖၾကားေလ၏။ အကို႔ရဲ ႔ အၿပံဳ းေတြ အကို႔ရဲ ႔ စကားလံုးေတြမွာ လူတစ္ဖက္သားအေပၚ ၾကင္နာမႈအရိပ္အေယာင္မ် ား ယွက္သန္းေနေၾကာင္း ခိုင္မိုးမိုး သတိထားမိေလ၏။ သို႔ေသာ္ ခိုင္မိုးမိုးက ဤမ်ွ ျဖင့္မေၾကနပ္ႏိုင္ေသး။

'' သေဘၤာေပါက္ဖာတာ ကိုေအာင္ဇင္ႀကီးပါ ပါတယ္မဟုတ္လား။ သူက် ေတာ့ ဘာလို႔ အေပၚကို အေစာႀကီးတက္လာတာလည္း ''

ဟု ထပ္ညစ္လိုက္ေသာအခါ အကိုက

'' ကိုေအာင္ဇင္ က ဒီေန႔ ၿမိဳ ႔ထဲလိုက္မလည္ဘူး။ သူက သေဘၤာေစာင့္က် န္ရစ္ခဲ့မွာ။ ဒါေၾကာင့္ ၿမိဳ ႔ထဲသြားဖို႔ ျပင္ဆင္စရာ မလိုဘူးေလ။ အကိုက ၿမိဳ ႔ထဲသြားဖို႔ ျပင္ရဆင္ရ ပိုက္ဆံကအစ ထည့္ရေသးတယ္။ ဒါမွ ေဟာဒီက အညစ္မေလး ခိုင္မိုးမိုး ကို စားခ် င္တာဝယ္ေက်ြ းၿပီး လိုခ် င္တာ ဝယ္ေပးလို႔ရမွာေပါ့ ''

ဟု အက် ိဳ းအေၾကာင္း ျပန္လည္ရွင္းျပေလသည္။

ဒီတစ္ခါ အကို႔ ေျဖရွင္းခ် က္ကိုတာ့ ခိုင္မိုးမိုးလက္ခံႏိုင္ေလ၏။ အထူးသျဖင့္ ၿမိဳ ႔ထဲသြားမည့္လူစာရင္းတြင္ ကိုေအာင္ဇင္ႀကီးမပါသည္ကို ပိုမို ေၾကနပ္မိေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဆက္ရစ္မေနေတာ့ဘဲ အကို႔လက္ေမာင္းေပၚမွာ ေခါင္းကို မွီတြယ္ၿပီး သူမလိုက္ပါလာခဲ့မိေလ၏။ ကိုေအာင္ဇင္ႀကီးကေတာ့ ေဆာင့္ႀကီးေအာင္ႀကီးျဖင့္ ခိုင္မိုးမိုးတို႔ကို ေက် ာ္တက္ကာ ဘုၾကည့္ၾကည့္သြားေလသည္။ ခိုင္မိုးမိုးလည္း သူ႔ကို ဂရုစိုက္မေနေတာ့ဘဲ မသိသေယာင္သာ ေဆာင္ေနလိုက္မိေလေတာ့၏။

'' ခိုင္မိုး ထမင္းစားဦးမွာလား '' တဲ့။

အကို က ေမးလာေလသည္။

'' မစားေတာ့ဘူးအကို။ ဟိုက် မွ ခိုင္မိုးစားခ် င္တာ အကိုဝယ္ေက်ြ းေလ ''

ဟု ခိုင္မိုးက ျပန္ေျပာလိုက္ေတာ့ အကိုက ရယ္ၿပီး

'' အကိုလည္း အဲ့ဒီအစီအစဉ္ေျပာမလို႔ပါ။ ဒီမွာမစားနဲ႔ေတာ့ . . ဟိုက် မွ တစ္ခုခုဝယ္စားၾကမယ္လို႔ ''

ဟူ၍ အလိုက္သိစြာျဖင့္ ခိုင္မိုးမိုးအႀကိဳ က္ကို လိုက္ေျပာေလ၏။ ထိုကဲ့သို႔ အခ် င္းအရာေတြေၾကာင့္ အကို႔ကို ခိုင္မိုးမိုး သံေယာဇဉ္ျဖစ္ေနရျခင္းျဖစ္သည္။ အစဉ္အၿမဲအားျဖင့္ အကိုဟာ သူတပါးအတြက္ကိုေတြးေတာေပးတတ္ၿပီး အေျပာခ် ဳိ သေလာက္ စိတ္သေဘာထားေကာင္းကာ ၾကင္နာတတ္သူမဟုတ္ပါလား။

အကိုကဆက္ၿပီး

'' ခုေလာက္ဆို ေရယာဉ္မွဴ းတို႔ ထမင္းစားဖို႔ ေအာက္ကိုဆင္းလာေလာက္ၿပီ။ ကိုယ္တို႔ သြားၿပီး ခူးခပ္ေပးရေအာင္ ''

ဟု မိမိကို အေဖာ္ညွိလာသျဖင့္ ခိုင္မိုးမိုးလည္း အကိုႏွင့္အတူ ထမင္းစားခန္းသို႔ ထြက္ခဲ့လိုက္ေလေတာ့၏။
.
.

ဓႏုျဖဴ သို႔ တက္လည္ရာတြင္ စက္ေလွေပၚ၌ ကိုေရႊေမာင္တို႔လင္မယား ေအာင္လွ ခိုင္မိုးမိုး ရဲရင့္ ေရယာဉ္မွဴ း ဦးလွညြန္႔ႏွင့္ ဆီေလာင္းႀကီးႏွစ္ေယာက္ ပါဝင္ေလသည္။ စက္ခန္းမွဴ း ဦးတာက အင္ဂ် င္စစ္ရန္ရွိေသးသည္ဟုဆိုကာ သေဘၤာတြင္က် န္ရစ္ခဲ့ၿပီး ခင္ႏွင္းရီမွာလည္း ဆီခပ္ယူရန္ ေနရစ္ခဲ့ေလ၏။ သေဘၤာသားကို ေအာင္ဇင္ႀကီးကေတာ့ ခိုင္မိုးမိုးပါေသာေၾကာင့္ ၿမိဳ ႔ေပၚကိုလိုက္လည္ခ် င္သည္မွာ တပိုင္းေသေနေသာ္လည္း ေရယာဉ္မွဴ းက သေဘၤာေစာင့္ရန္ထားရစ္ခဲ့သျဖင့္ အူႏုက်ြ ဲခတ္ကာ ဒုေရယာဉ္မွဴ းႏွင့္အတူ သေဘၤာတြင္ က် န္ရစ္ခဲ့ရေလသည္။
အေရးအေၾကာင္းေပၚလာလ်ွ င္ သေဘၤာတြင္ အနည္းဆံုး စက္တစ္ေယာက္ ဒက္ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ ရွိမွ အဆင္ေျပမည္မဟုတ္ပါလား။ ရန္ကုန္ေရာက္ပါက အလုပ္ထြက္ေတာ့မည့္ ရဲရင့္ကိုေတာ့ ဘုရားဖူးရန္အတြက္ ေရယာဉ္မွဴ းကိုယ္တိုင္က ေခၚခဲ့ျခင္းျဖစ္သျဖင့္ ၎အေနျဖင့္ ဂ် ဴ တီေတြဘာေတြ ေခါင္းထဲထည့္စရာ မလိုေတာ့ေပ။
ၿမိဳ ႕ေပၚသို႔ေရာက္ေသာအခါ ေရွးဦးစြာ ရဲရင့္တို႔အားလံုး ၿမိဳ ႔စြန္ရွိ က် ိဳ က္ကလြန္ပြန္း ( ေစတီဘြဲ႕ေတာ္ စာလံုးေပါင္း အမွားအယြင္းရွိႏိုင္ပါသည္။ ) ေစတီေတာ္ကို သြားေရာက္ဖူးေမ်ွ ာ္ၾကေလသည္။ ထို႔ေနာက္ . . . ပုတီးသမားျဖစ္သည့္ ေရယာဉ္မွဴ းက ေစတီေတာ္တြင္ ပုတီးစိတ္ ဦးမည္ျဖစ္ၿပီး ကိုေရႊေမာင္ႏွင့္ မမယ္လွတို႔က ေရယာဉ္မွဴ းကို အေဖာ္ျပဳ ရင္း ရင္ျပင္ေတာ္တံျမက္စည္းလွည္းကာ က် န္ရစ္ခဲ့ၾကေပမည္။
အေသာက္သမား ဆီေလာင္းႏွစ္ဦးမွာေတာ့ ဘီယာဆိုင္သို႔ ခ် ီတက္ၾက၍ ရဲရင့္ ႏွင့္ ခိုင္မိုးမိုးတို႔ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ညစာစားရန္ ၿမိဳ ႕ထဲရွိ တရုတ္ဆိုင္တစ္ခုသို႔ ထြက္ခြါခဲ့ၾကေလ၏။ ယခု ည ၇ နာရီထိုးၿပီျဖစ္ေလရာ ည ၉ နာရီတြင္ ေလွဆိပ္၌ အားလံုးျပန္စံုရန္ အခ် ိန္းအခ် က္ျပဳ လုပ္ၿပီး လူစုခြဲခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္ေလသည္။ တရုတ္ဆိုင္တြင္ ညစာစားေသာက္ၿပီးေနာက္ ေအာင္လွက တီဗီဂိမ္းေဆာ့လိုသည္ ပူဆာသျဖင့္ ရဲရင့္လည္း ေငြတစ္ေထာင္ထုတ္ေပးလိုက္ေလရာ အႏွီသေကာင့္သားလည္း တီဗီဂိမ္းဆိုင္သို႔ တခ် ိဳ းတည္း လစ္ေလ၏။ ရဲရင့္ကေတာ့ ၿမိဳ ႕ထဲစတိုးဆိုင္တစ္ဆိုင္တြင္ ခိုင္မိုးမိုးအတြက္ မိုးကာဂ် က္ကတ္ တစ္ထည္ႏွင့္ ထီးတစ္ေခ် ာင္း ဝယ္ယူေပးၿပီးေနာက္ သူမႏွင့္အတူ ပန္းၿခံဘက္ဆီသို႔ ေလ်ွ ာက္ခဲ့ေလေတာ့သည္။
ပန္းၿခံတံခါး ပိတ္ေနေခ် ၿပီ။ သို႔ေသာ္ ရဲရင့္၏ အိပ္ကပ္ထဲမွ စကၠဴ တခ် ိဳ ႕သည္ ပိတ္ထားေသာတံခါးကို ဖြင့္ႏိုင္စြမ္းေလ၏။ ပန္းၿခံေစာင့္ကုလား တံခါးဖြင့္ေပးၿပီး အနားမွ ထြက္သြားၿပီးေနာက္ ရဲရင့္တို႔လည္း ပန္းၿခံေထာင့္တစ္ေနရာရွိ ခပ္သန္႔သန္႔ခံုတစ္ခုံဆီသို႔ သြားကာ ႏွစ္ေယာက္ယွဉ္ထိုင္လိုက္ၾကေလေတာ့သည္။
.
.
.
.
.
.
အကို႔ လက္ေမာင္းကို ဆြဲခိုကာ ခိုင္မိုး တြတ္တီးတြတ္တာျဖင့္ စကားတို႔ကို ကရားေရလႊတ္ေျပာေနမိ၏။ အကိုကေတာ့ ခိုင္မိုးေျပာသမ်ွ ၿပံဳ းၿပံဳ းကေလးနားေထာင္ေနတတ္ၿပီး ခိုင္မိုးအမွတ္မွား အေျပာမွားသည့္ အေၾကာင္းအရာမ် ားရွိလ်ွ င္ ျပင္ဆင္တည့္မတ္ေပးေလ့ရွိသည္။ အကိုႏွင့္ ဤကဲ့သို႔ စကားေျပာေနရသည္ကို ခိုင္မိုးေပ် ာ္ေလ၏။ ၾကည္ႏူးေၾကနပ္စိတ္တို႔လည္း တဖြားဖြားျဖစ္ေပၚေနမိေလသည္။ ျဖစ္ႏိုင္လ်ွ င္ အကိုႏွင့္ ဒီလို ႏွစ္ေယာက္တည္းရွိေနခြင့္မ် ိဳ းကို အခ် ိန္တိုင္း ေန႔တိုင္းတြင္ ခိုင္မိုးရခ် င္ေနမိေလသည္။
ဒါတင္မကေသးဘဲ အကို႔ကို ခိုင္မိုးေလးစားရသည့္အခ် က္ တစ္ခ် က္ရွိေနျပန္သည္။ ထိုအရာက . . .ခုလို လူသူကင္းေဝးၿပီး တိတ္ဆိတ္သည့္ ေနရာမ် ိဳ းတြင္ ႏွစ္ေယာက္သား ေတြ႕မိေလတိုင္း အကိုက ခိုင္မိုးအေပၚတြင္ အခြင့္အေရး တစ္စံုတစ္ရာ ဘယ္အခါမွ မယူျခင္းပင္ျဖစ္ေလ၏။ အကိုက ခိုင္မိုးအတြက္ စိတ္ခြန္အားတက္စရာ ဗဟုသုတရစရာ အေၾကာင္းအရာမ် ားကိုသာ ခပ္ေအးေအးေျပာျပေလ့ရွိသည္။ ခိုင္မိုးကသာ အကိုရဲ ႔လက္ကို ဆြဲခိုလိုက္ အကို႔ရဲ ႔ပုခံုးေပၚမွာ ေခါင္းမွီလိုက္ျဖင့္ ေၾကနပ္ေနရျခင္းျဖစ္ေလ၏။ ယခုလည္း အကို႔ပုခံုးေပၚတြင္ ေခါင္းမွီၿပီး ခိုင္မိုး စကားေဖာင္ဖြဲ႕ေနမိျပန္သည္။
အတန္ၾကာေအာင္ စကားေျပာၿပီးေနာက္ အကို႔လက္ကို ကိုင္ၿပီး ခိုင္မိုးအေမာေျဖေနစဉ္တြင္ အကိုက စကားတစ္ခြန္းဆိုလာေလ၏။ ထိုစကားကိုၾကားၾကားျခင္း ခိုင္မိုးရဲ ႔စိတ္ထဲမွာ အရာအားလံုးေမွာင္မိႈက္သြားသလို ခံစားလိုက္ရေလသည္။ ထို႔ေနာက္ မ် က္ရည္မ် ားမထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘဲ အကို႔ရဲ ႔ပုခံုးေပၚကို မ် က္ႏွာအပ္ကာ ခိုင္မိုး ရိႈက္၍ ငိုခ် မိလိုက္ေလေတာ့၏။ အကိုကေတာ့ ခိုင္မိုးလက္ကို ခပ္ဖြဖြျပန္ကိုင္ရင္း
'' ခိုင္မိုး တို႔မိသားစုနဲ႔ စေတြ ႔ကတည္းက တစ္ေန႔ ၾကရင္ အကိုထြက္သြားရမွာပါ လို႔ ေျပာျပခဲ့ဖူးတာပဲ။ ဒီေလာက္လည္း ဝမ္းနည္းမေနပါနဲ႔ ခိုင္မိုးရယ္ . . အကိုက ရန္ကုန္မွာ ရွိမွာပဲ။ အျခားရည္းစားသညာ ေထြလီကာလီ စိတ္ေတြမထားဘဲ ေနာက္ႏွစ္ ၁၀ တန္းကိုသာ ေအာင္ေအာင္ႀကိဳ းစား။ ၁၀ တန္းေအာင္လို႔ ရန္ကုန္မွာ တကၠသိုလ္လာတက္ရ႐င္ ခိုင္မိုးနဲ႔ အကို ျပန္ေတြ ႔ရမွာပဲေလ။ အကို႔ ဖုန္းနံပါတ္ေတြလည္းယူထားလိုက္ေပါ့။ ရြာမွာ လိုင္းမမိလို႔ ဆက္လို႔မ႐င္ေတာင္ လိုင္းမိတဲ့ေနရာေရာက္ရင္ လွမ္းဆက္လိုက္. . .ဟုတ္ၿပီလား ''
စသျဖင့္ ခိုင္မိုးကို ႏွစ္သိမ့္ေခ် ာ့ေမာ့ေနေလေတာ့သည္။
.
.
.
အားရေအာင္ ငိုၿပီးေနာက္ ခိုင္မိုးလည္း
'' . . . ဟုတ္ပါတယ္ေလ. .ဘဝဆိုတာ ဒီလိုပါပဲ။ ေတြ ႔ႀကံဳ ဆံုကြဲ ျဖစ္ၿမဲ ဓမၼတာေတြပါ။ တစ္ေန႔ ဒီလိုျဖစ္လာလိမ့္မယ္လို႔ အစကတည္းကလည္း ငါ ႀကိဳ ေနၿပီးသားပဲ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အကိုေျပာတဲ့အတိုင္းေနၿပီး အကိုျဖစ္ေစခ် င္သလို ရန္ကုန္မွာ တကၠသိုလ္ေက် ာင္းသြားတက္ႏိုင္ေအာင္ ငါႀကိဳ းစားမယ္ . . . ''
ဟူ၍ အက် ိဳ းသင့္အေၾကာင္းသင့္ ဆက္စပ္ေတြးေတာမိၿပီး အငိုရပ္လိုက္ေလ၏။ အကို႔မ် က္ႏွာကို ခိုင္မိုးၾကည့္လိုက္ရာ ေရွ႕တူရွဴ ရွိ စံပါယ္ရံုကို ေငးေမာၾကည့္ေနေသာ အကို႔မ် က္ဝန္းအစံုတြင္လည္း မ် က္ရည္မ် ားရစ္ဝဲေနသည္ကို ေတြ ႔ရေလသည္။ ခိုင္မိုးလည္း အကို႔မ် က္ႏွာကို စိုက္ၾကည့္ေနရင္း ဘယ္လိုမွ စိတ္မထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘဲ အကို႔ကို သိမ္းက် ံဳ းဖက္ၿပီး ပါးျပင္အႏွံ႕ကို အနမ္းမိုးမ် ား ရြာခ် လိုက္မိေလေတာ့၏။ ထိုအခါ အကိုကလည္း ခိုင္မိုးမိုးကို က် စ္က် စ္ပါေအာင္ျပန္ဖက္ထားလိုက္ၿပီး ခိုင္မိုး အနမ္းရပ္သြားသည္ႏွင့္ ခိုင္မိုးရဲ ႔ႏႈတ္ခမ္းအစံုကို သူ႔ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းမ် ားျဖင့္ ခပ္တင္းတင္း နမ္းစုပ္လိုက္ေလသည္။
အပ် ိဳ ေပါက္မေလး ခိုင္မိုးမိုး ချမာ အေသြးအသား ရိုးတြင္းခ် ဉ္ဆီထဲအထိ မရိုးမရြျဖစ္ကာ ၾကက္သီးမ် ားပင္ တျဖန္းျဖန္းထသြားရေလ၏။ သူမ၏ခႏၶာကိုယ္ကေလးသည္လည္း အကိုရဲရင့္၏ရင္ခြင္ထဲတြင္ တဆတ္ဆတ္တုန္လ်ွ က္ အကို႔အနမ္းမ် ားကို တုန္႔ျပန္ေနမိေလသည္။ အတန္ၾကာေအာင္ အနမ္းမ် ားအျပန္အလွန္ေပးၾကၿပီးေနာက္မွ အကိုက အနမ္းရပ္လို႔ လူခ် င္းခြာလိုက္ၿပီး
'' ေတာ္ၿပီ ခိုင္မိုးရယ္ . . . ဒီအခ် ိန္မွာ ကိုယ္တို႔ ဒီထက္ဆက္တိုးလို႔ မသင့္ဘူး။ ကိုးနာရီလည္း ထိုးေတာ့မယ္။ သြားၾကရေအာင္ . . . ''
ဟု ဆိုကာ ခိုင္မိုးလက္ကို ဆြဲကာ ေရွ ႔မွ ဦးေဆာင္ေခၚယူေလရာ ခိုင္မိုးမိုးလည္း အကိုေခၚေဆာင္ရာသို႔ တေကာက္ေကာက္ လိုက္ပါခဲ့ရေလေတာ့သည္။
.
.
.
အျပန္ စက္ေလွေပၚတြင္ ခိုင္မိုးေကာ အစ္ကိုပါ စကားတစ္ခြန္းမွ မေျပာမိၾကဘဲ ကိုယ့္အေတြးႏွင့္ကိုယ္ စြံ႕အေနၾကေလသည္။ သေဘၤာနားသို႔ စက္ေလွအကပ္တြင္ အင္ဂ် င္ခန္းေရွ႕မလြယ္ေပါက္ေလွကားမွ သေဘၤာကုန္းပတ္ေပၚသို႔ အက်ၤ ီရင္ဘတ္ဟၿပဲျဖင့္ စက္ၾဆာဦးတာတက္လာသည္ကို ေတြ ႔ရေလ၏။ ၎၏ေနာက္မွ ခိုင္မိုးအစ္မျဖစ္သူက အဝတ္အစားကပိုကယို ဆံပင္ဖြာလန္က် ဲကာ လိုက္ပါလာေလသည္။ ခိုင္မိုးမိုးကေတာ့ ၎တို႔ကို အေရးစိုက္မေနႏိုင္ဘဲ စက္ေလွ သေဘၤာကိုကပ္သည္ႏွင့္ အကိုဝယ္ေပးသည့္ မိုးကာအက်ၤ ီေလးႏွင့္ ထီးေလးကိုယူကာ အေပၚထပ္ အခန္း သို႔ေျပးတက္သြားလိုက္ေလေတာ့၏။
အနီေရာင္ မိုးကာအက်ၤ ီထုတ္ကေလးကိုပိုက္လ်ွ က္ အိပ္ယာေပၚတြင္ ခိုင္မိုး တရႈံ႕ရႈံ႕ငိုေနမိိေလသည္။ ဒီအခ် ိန္ဆို ခိုင္မိုးမိုး၏ မိသားစုေတြကေတာ့ ကုန္းပတ္ေပၚတြင္ သေဘၤာကလူမ် ားျဖင့္ ေရေႏြးေသာက္ရင္း စကားလက္ဆံုၾက၍ ေနေခ် ေတာ့မည္။ ခိုင္မိုးကေတာ့ ငိုရင္း ငိုရင္းျဖင့္ တေျဖးေျဖး အိပ္ေပ် ာ္သြားေလေတာ့၏။
.
.
.
မနက္ေဗြလီေဗြလင္း သေဘၤာမထြက္ခင္မွာပင္ ဦးဆံုးႏိုးေနသည့္ ေရယာဉ္မွဴ းကို ႏႈတ္ဆက္ကာ ခိုင္မိုးတို႔ ျပန္ခဲ့ၾကေလသည္။ ဤကဲ့သို႔ . . သေဘၤာသားေတြအိပ္ယာမထၾကေသးသည့္ အခ် ိန္တြင္ ျပန္ၾကဖို႔ရာ စီစဉ္သည့္ ေဖေဖ့ကိုပင္ ခိုင္မိုးေက် းဇူးတင္မိေလ၏။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ အကို႔ကို ေတြ႕ၿပီးမွ ႏႈတ္ဆက္ရမည္ဆိုလ်ွ င္ ခိုင္မိုး ခံႏိုင္ရည္ရွိမည္မထင္ေပ။ အကိုမႏိုးခင္ ခုလို တိတ္တဆိတ္ထြက္ခြာသြားရျခင္းသည္လ်ွ င္ပင္ လက္ရွိအခ် ိန္တြင္ အေကာင္းဆံုး အေျဖတစ္ရပ္မဟုတ္ပါလား။
.
.
.
စက္ေလွေလးက သေဘၤာျဖင့္တေျဖးေျဖးေဝးကြာသြားေခ် ၿပီ။ ရြာသူမေလး ခိုင္မိုးမိုးက သေဘၤာကိုလွည့္မၾကည့္ေတာ့ဘဲ ေမးေၾကာေလးမ် ားေထာင္သည္အထိ ပါးစပ္ကို တင္းတင္းေစ့ကာ လိုက္ပါခဲ့ေလ၏။
မာလိန္ခန္းေခါင္မိုးေပၚတြင္ ကာရံထားသည့္သံတန္းတစ္ခုကို က် စ္က် စ္ပါေအာင္ လက္ျဖင့္ဆုပ္လ်ွ က္ . . . သူမတို႔ စက္ေလွကေလးကို မ် က္ေတာင္မခတ္ဘဲ စိုက္ၾကည့္ရင္း က် န္ရစ္ခဲ့သည့္ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကိုမူ ခိုင္မိုးမိုး မေတြ႕ျမင္ႏိုင္ေတာ့ . . . .။
.
.
.
.
.
.
.
.
ရက္ေတြလေတြ ေညာင္းလို႔ ႏွစ္ေတြလည္း ေဟာင္းခဲ့ေလၿပီ။ ဘာလိုလိုျဖင့္ ရဲရင့္ အလုပ္ထြက္လာတာ ႏွစ္ႏွစ္ေက် ာ္ေက် ာ္ေတာင္ရွိၿပီ မဟုတ္ပါလား။ ထိုႏွစ္ႏွစ္ ႏွစ္ႏွစ္ေက် ာ္အတြင္းတြင္ အေျပာင္းအလဲေတာ္ေတာ္မ် ားမ် ားျဖစ္ခဲ့ေလသည္။
ရဲရင့္ ေရာက္ေရာက္ျခင္း ယိမ္းယိုင္ေနသည့္ ကုမၸဏၰီစည္းပြားေရးကို ျပန္လည္ ၾကပ္မတ္ေဆာင္ရြက္ရာ တစ္ႏွစ္ အေတာအတြင္းမွာပင္ စီးပြားေရးျပန္လည္ ဦးေမာ့လာခဲ့ေလ၏။ ထုတ္သင့္သည့္ ဝန္ထမ္းမ် ားကို ထုတ္ကာ အသစ္ခန္႔သင့္သည့္ဝန္ထမ္းမ် ားကိုလည္း ခန္ထားရေလသည္။ ကုမၸဏၰီေငြကို အလြဲသံုးစားလုပ္ၿပီး ကုမၸဏၰီလ်ွ ိဳ ႕ဝွက္ခ် က္မ် ားကို ၿပိဳ င္ဘက္ကုမၸဏၰီသို႔ ေရာင္းခ် သည့္ အေထြေထြမန္ေနဂ် ာလွဦးကိုေတာ့ အေထာက္အထားခိုင္ခိုင္လံုလံုရွာေဖြ၍ ရဲရင့္ကတရားဆြဲလိုက္ေလရာ ေထာင္နန္းစံသြားရေလေတာ့၏။
ရဲရင့္သည္ ထိုကဲ့သို႔ တဖက္မွ စည္းပြါးေရးကို ဦးေဆာင္ရသကဲ့သို႔ က် န္တစ္ဖက္မွလည္း ဖခင္ျဖစ္သူ၏ က် န္းမာေရးကိုလည္း ဂရုစိုက္ေစာင့္ေရွာက္ေပးရျပန္ေလသည္။ သို႔ေသာ္ ကံမေကာင္းအေၾကာင္းမလွစြာျဖင့္ပင္ ရဲရင့္ျပန္ေရာက္ၿပီး တစ္ႏွစ္ခန္႔အၾကာတြင္ ဖခင္ျဖစ္သူဦးရဲေအာင္သည္ ယုတ္တရက္ႏွလံုးေရာဂါေဖာက္ျပန္ကာ တမလြန္ဘဝသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕သြားေလ၏။ ဦးရဲေအာင္ ဆံုးပါးသြားခ် ိန္တြင္ ဇနီးသည္ သင္းသင္းလိႈင္၌ ၎၏ကိုယ္ဝန္ ၇ လ က် န္ရစ္ခဲ့ေလရာ . . .ရဲရင့္လည္း တစ္ေကာင္ၾကြက္တစ္မ် က္ႏွာျဖစ္ေနရွာသည့္ မိေထြးငယ္ခ် စ္ဦးကို ဆက္လက္ ဂရုစိုက္ရျပန္ေလသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ရဲရင့္လည္း သင္းသင္းလိႈင္ႏွင့္အတူ အခိုင္းအေစ အိမ္အကူ ေျမာက္မ် ားစြာၿခံရံလ်ွ က္ ဖခင္ဦးရဲေအာင္ထားခဲ့ေသာ အိမ္ႀကီးေပၚတြင္ သိုက္သိုက္ဝန္းဝန္းေနထိုင္လာခဲ့ၾကသည္မွာ ယခုအခါ ညီေလး ရဲလိႈင္ ပင္ ေျခာက္လအရြယ္သို႔ ေရာက္ရွိခဲ့ၿပီမဟုတ္ပါလား။
ေရရွည္ အတူတကြ ေနထိုင္ၾကည့္ေသာအခါမွပင္ သင္းသင္းလိႈင္သည္ စိတ္သေဘာထားမဆိုးလွဘဲ အိမ္မႈကိစၥႏိုင္နင္းၿပီး မိန္းမပီသသည့္ အမ် ိဳ းသမီးတစဦးျဖစ္ေၾကာင္း ရဲရင့္ သိရွိခဲ့ရေလသည္။ သူမသည္ အိမ္တြင္ မကုန္သင့္တာ မကုန္ရေအာင္ စစ္စစ္စီစီ သံုးစြဲတတ္သကဲ့သို႔ ဟင္းခ် က္လက္ရာလည္း လြန္စြာေကာင္းမြန္လွေပ၏။ ထိုမ်ွ မကေသး အိမ္သန္႔ရွင္းေရး အဝတ္ေလ်ွ ာ္မီးပူတိုက္ မွအစ အိမ္ေဖာ္မ် ားၾကည္ျဖဴ ေအာင္ ခ် ိဳ ခ် ိဳ သာသာ အကြက္ေစ့ေစ့ျဖင့္ ခိုင္းတတ္ေစတတ္ျပန္ေလသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ သင္းသင္းလိႈင္ႏွင့္ တစ္အိမ္တည္းအတူတူေနရသည္မွာ ရဲရင့္အတြက္ ျပသနာတစ္စံုတစ္ရာ မရွိဘဲ ပို၍အဆင္ေျပသည္ဟုပင္ ဆိုရေပမည္။ သို႔ေသာ္ သူမကို ရဲရင့္ သတိထားေနရသည့္ အေျခအေနတစ္ခုေတာ့ရွိေလသည္။ အေၾကာင္းမွာ . . . ဖြံ႕ဖြံ႕ထြားထြားႀကီးမဟုတ္ေသာ္လည္း အသားျဖဴ ျဖဴ သြယ္သြယ္သပ္သပ္ ျပည့္ျပည့္ၿဖိဳ းၿဖိဳ း ခႏၶာကိုယ္ႏွင့္ က် န္းမာေရးေကာင္းမြန္ေသာ မုဆိုးမေလး သင္းသင္းလိႈင္သည္ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ ဆန္႔က် င္ဘက္အရသာကို လိုလားေတာင့္တ မိဟန္ေပၚ၏။ အိမ္ေဖာ္မ် ား လစ္သည့္ ညဖက္ကဲ့သို႔ အခ် ိန္အခါမ် ိဳ းမ် ားတြင္ ရဲရင့္ကို စကားေရာေဖါေရာျဖင့္ ပေရာပရီလာ လာ လုပ္တတ္ေလသည္။ သာမာန္အခ် ိန္မ် ားတြင္ အေနအထိုင္ပိရိသေလာက္ ထိုသို႔ေသာ အခ် ိန္မ် ား၌မူ သူမသည္ ခႏၶာကိုယ္ ေကာက္ေၾကာင္မ် ား ထင္ထင္ရွားရွားေပၚလြင္ေစမည့္ ညအိပ္ ဝမ္းဆက္ ဂါဝန္ပါးပါးမ် ားကို ဝတ္ဆင္ျခင္း . . ကေလးႏို႔လွန္တိုက္ရင္း ရဲရင့္ကို စကားလာေျပာျခင္း . . အေနအထိုင္မဆင္ခ် င္ဘဲ ပိုးစိုးပက္စက္ေနထိုင္ၿပီး စကားမရွိစကားရွာ၍ ေျပာဆိုျခင္း . . စသည္မ် ားကို လုပ္ေဆာင္တတ္ေလ၏။
ထို႔အျပင္ စကားလမ္းေၾကာင္းမ် ားမွာလည္း လင္မယားကိစၥမ် ားဘက္သို႔ ဦးတည္လို႔ သြားတတ္သျဖင့္ ရဲရင့္လည္း တပတ္ျပန္လည္လာေအာင္ မရမက ျပန္လည္ဆြဲယူရတတ္ေလသည္။ ထို႔ကဲ့သို႔ သင္းသင္းလိႈင္ ရမၼက္ၾကြေသာ ညမ် ားဆိုလ်ွ င္ေတာ့ ရဲရင့္ စိတ္ညစ္မိေလ၏။ တိတ္ဆိတ္ေသာ ညအခါတြင္ ျဖဴ ေဖြးလွပ၍ ဆြဲေဆာင္မႈအျပည့္ရွိေသာ အမ် ိဳ းသမီးတစ္ေယာက္ႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္ထဲရွိေနရသည့္ အေျခအေန၌ မိမိမည္မ်ွ ေတာင့္ခံႏိုင္မည္ကို ရဲရင့္ကိုယ္တိုင္ပင္ အေသအျခာမသိႏိုင္ေပ။
ပို၍ဆိုးသည္မွာ ယခင္သမီးရည္းစားဘဝမွာ ရဲရင့္က သူမႏွင့္ သံုးႀကိမ္ေလာက္ ခရီးဆံုးအထိ က် ဴ းက် ဴ းလြန္လြန္ ေနထိုင္ဖူးခဲ့ျခင္းပင္ ျဖစ္ေလသည္။ ဤကဲ့သို႔ ကိုယ္ခႏၶာခ် င္းရင္းႏွီးဖူးၿပီးသား အတြင္းသိအဆင္းသိ မိန္းမတစ္ေယာက္ကို အႀကိမ္ႀကိမ္ျငင္းဆန္ေနရသည္မွာ ရဲရင့္အေနျဖင့္ လြန္စြာ က် ဉ္းထဲက် ပ္ထဲ ေရာက္ရေပ၏။ သို႔ေသာ္ . . . မတတ္ႏိုင္ေတာ့။ ေတြ႕လာသည့္ ျပသနာ ရင္ဆိုင္ဖို႔ရာသာ ရွိေပေတာ့သည္။ သင္းသင္းလိႈင္ႏွင့္ အမွားခံ၍ေတာ့ မျဖစ္။ ရဲရင့္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ေစာင့္ထိန္းထားရေပမည္။ သို႔မဟုတ္ပါက ညီငယ္ ရဲလိႈင္ႏွင့္ မိမိ ပင္လ်ွ င္ မည္သို႔ စပ္လို႔စပ္ရမွန္းမသိေသာ အမ် ိဳ းမ် ား ျဖစ္ကုန္ၾကမည့္ အေရးသို႔ ဆိုက္ေရာက္ရေတာ့မည္ မဟုတ္ပါလား။
.
.
.
မည္မ်ွ ပင္ ေရွာင္လႊဲေသြဖီေသာ္လည္း ကံကၾကမၼာလွည့္စားရာတြင္ စီးဆင္းေမ် ာပါေနၾကရသည့္ ပုထုဇဉ္လူသားတို႔၏ ထံုးစံအတိုင္း တစ္ေန႔တြင္ ရဲရင့္ႏွင့္ သင္းသင္းလိႈင္တို႔ ေမွာက္မွားဖို႔ရာ အေၾကာင္းဖန္လာေလသည္။ ထိုေန႔က ရဲရင့္ ေဘာ္ဒါ သေဘၤာသားတစ္ေယာက္ သေဘၤာမွ ျပန္လာသျဖင့္ ညဘက္တြင္ စုၿပီး ေသာက္ျဖစ္ၾကေလ၏။ ေသာက္သည္ဆိုရာတြင္ အႏွီသေဘၤာသားက အရက္သက္သက္ပင္မဟုတ္ဘဲ အရက္ထဲသို႔ ျပင္သစ္ျပည္မွ၎ဝယ္ယူလာသည့္ထူးေထြဆန္းျပားေသာ အားတိုးေဆးတစ္မ် ဳိ းကို စပ္ဟတ္ေပးေလသည္။ ေသာက္ေကာင္းေကာင္းျဖင့္ ေသာက္လိုက္ၾကၿပီး ဝိုင္းသိမ္းေသာအခါ ရဲရင့္မွာ အေတာ္ပင္မူးေန၍ ကားေမာင္းမျပန္ႏိုင္ေသာေၾကာင့္ သူငယ္ခ် င္းမ် ားက ၎တို႔ကားျဖင့္ အိမ္ေပါက္ဝအထိေရာက္ေအာင္ ပို႔ေပးျပစ္ခဲ့ရေလ၏။
ရဲရင့္မွတ္မိသေလာက္ ျပန္ေျပာျပရပါလ်ွ င္ . . . ၿခံေစာင့္ စြပ္ပရားႏွင့္ သင္းသင္းလိႈင္က မိမိကိုတစ္ဖက္တစ္ခ် က္တြဲၿပီး အိပ္ခန္းအတြင္းသို႔ ေခၚေဆာင္လာကာ အိပ္ယာေပၚသို႔ ပက္လက္လွဲခ် ေပးလိုက္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ စြပ္ပရား ျပန္လည္ထြက္ခြာသြားေလ၏။ သင္းသင္းလိႈင္က အခန္းတံခါးလိုက္ပိတ္ၿပီး မိမိအနားသို႔ျပန္လာကာ အရက္နံ႔တေထာင္းေထာင္းထေနသည့္ မိမိရဲ ႔ အက်ၤ ီတို႔ကို ခ်ြ တ္ေပးေနေၾကာင္း ေနာက္ဆံုးအေနျဖင့္ ရဲရင့္မွတ္မိလိုက္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ဘာကိုမွသတိမထားမိေတာ့ဘဲ ရဲရင့္ အိပ္ေပ် ာ္သြားေလေတာ့၏။
ေႏြးေထြးႏူးညံ့ေသာ အထိအေတြ ႔။ စူးရွျပင္းျပေသာ အရသာ။ လိႈက္ေမာတုန္ရီေသာ ခံစားခ် က္ . . .ဒါဟာ အိပ္မက္လား. . တစ္ကယ္လား . . . ရဲရင့္ရဲ ႔စိတ္အစဉ္ဟာ တိမ္ေတြလို လြင့္ေျမာလ်ွ က္ . . မီးေတာက္မီးလ်ွ ံတစ္ခုလို တဟုန္းဟုန္းေလာင္က်ြ မ္းလ်ွ က္။
.
.
.
ကေလးငိုသံၾကား၍ ရဲရင့္ႏိုးလာေသာအခါ ကိုယ္တံုးလံုးျဖင့္ မိမိအနားမွ ထားသြားေသာ သင္းသင္းလိႈင္ကို ေတြ ႔ျမင္လိုက္ရေလ၏။ သူမကေတာ့ ရဲရင့္ကို ဂရုစိုက္ႏိုင္ေသးပံုမရ။ ၾကမ္းျပင္တြင္ ကြင္းလံုးပံုေနသည့္ ထဘီကို ေကာက္စြပ္ကာ အခန္းထဲမွ ခပ္သုတ္သုတ္ထြက္သြားေလေတာ့သည္။ ေသျခာေခ် ၿပီ . . .မိမိႏွင့္ သင္းသင္းလိႈင္ မွားခဲ့ၾကေလ၏။ ေနာင္တရတာမ် ဳ ိးမဟုတ္ေသာ္လည္း ရဲရင့္ စိတ္မေကာင္းေတာ့ျဖစ္မိေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူမတို႔အခန္းသို႔လိုက္သြားၿပီး ေတာင္းပန္ရန္ႀကံစည္မိေလ၏။
သင္းသင္းလိႈင္တို႔ အခန္းေရွ႕သို႔ေရာက္ေသာအခါ အခန္းတံခါးဖြင့္ထားသျဖင့္ ရဲရင့္ဝင္သြားလိုက္ေလသည္။ အခန္းထဲရွိကုတင္ေပၚတြင္ သင္းသင္းလိႈင္က တင္ပုလႊဲထိုင္လ်ွ က္ ညီငယ္ရဲလိႈင္ ေလးကို ႏို႔ခ် ဳိ တိုက္ေက်ြ းေနေလ၏။ ယခုအခ် ိန္အထိ သူမ၏ ကိုယ္ခႏၶာအေပၚပိုင္းတြင္ အက်ၤ ီတစ္စံုတစ္ရာမဝတ္ရေသးသလို ခႏၶာကိုယ္ေအာက္ပိုင္ရွိ ထဘီကလည္း ခပ္ေလ် ာ့ေလ် ာ့ေျပက် ေနေလသည္။
ရဲရင့္ အခန္းထဲသို႔ဝင္လာသည္ကို ျမင္ေသာ္လည္း သင္းသင္းလိႈင္က အရွက္ကုန္ေနသည့္ အသြင့္ျဖင့္ သူမ၏ရတနာမ် ားကို တစ္စံုတရာ ယူငင္ဖံုးကြယ္ျခင္းမျပဳ ေတာ့ဘဲ ရဲရင့္မ် က္ႏွာကို ေစ့ေစ့ၾကည့္ကာ
'' ရဲရင့္ . . နင္ေတာ္ေတာ္ သန္မာလာတယ္ေနာ္. . .။ ႏွစ္နာရီေလာက္ကို တစ္ခါမွ မနားဘဲဆက္တိုက္ႀကီးဆိုေတာ့ ငါျဖင့္ အေတာ္ကို အီစိမ့္သြားတာပဲ ''
ဟု အသံတုန္တုန္ေလးျဖင့္ ေျပာရွာေလသည္။
ငါးရာႏွစ္ဆယ့္ရွစ္ ေမတၱာစိတ္ႏွင့္ တစ္ေထာင့္ငါးရာ ရာဂစိတ္တို႔ယွဉ္ၿပိဳ င္တိုးေဝွ႔ကာ အလွႀကီးလွေနသည့္ သင္းသင္းလိႈင္၏ ကပိုကယိုအလွကို နဖူးေတြ႔ ဒူးေတြ ႔ရင္ဆိုင္ႀကံဳ ေတြ ႔လိုက္ရေသာရဲရင့္လည္း ေတာင္းပန္ဖို႔ စိတ္ကူးမ် ား ေပ် ာက္ျခင္းမလွေပ် ာက္ဆံုးသြားကာ ေဆးစြမ္းမ် ား ျပန္လည္ထၾကြေသာင္းက် န္းလာျပန္ေလ၏။ တဏွာခိုးတို႔ ပိတ္ဖံုးလ်ွ က္ လတ္တေလာ အသိစိတ္ေပ် ာက္သြားသလိုရွိေသာ ရဲရင့္သည္ သင္းသင္းလိႈင္၏ ပုခံုးသားဝိုင္းဝိုင္းေလးမ် ားကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး
'' ကေလးကို အိပ္ရင္းနဲ႔တိုက္ဟာ . . .''
ဟုဆိုကာ သူမကိုေမႊ႕ယာေပၚသို႔ ခပ္တင္းတင္းပင္ ဆြဲခ် လိုက္ေလ၏။ သင္းသင္းလိႈင္ကလည္း ရဲရင့္လက္ထဲတြင္ အလိုက္သင့္ လိုက္ပါလာၿပီး ကိုယ္ကိုေဘးတေစာင္းလွဲကာ ကေလးကို ႏို႔ဆက္တိုက္ေလသည္။ ရဲရင့္ကေတာ့ သင္းသင္းလိႈင္၏ အေနာက္ဘက္တြင္ ေနရာဝင္ယူလိုက္ေလ၏။
'' ျဖစ္ပါ့မလားဟယ္ . . ကေလးႏို႔တိုက္ရင္းႀကီးနဲ႔ ''
သင္းသင္းလိႈင္က ေခါင္းကေလးေနာက္ျပန္လွည့္ကာ စိုးရိမ္ဟန္ေလးျဖင့္ ေမးရွာသည္။
'' ျဖစ္ပါတယ္ဟာ . . ကေလးရွိတဲ့ အိမ္ေထာင္သည္ေတြတိုင္း ဒီလိုေတြ လုပ္ေနၾကတာပဲ ''
ဟု ျပန္လည္ေျဖၾကားရင္း ရဲရင့္က . . သူမ၏ ခါးေလးကိုကိုင္၍ ကိုယ္ကို ေရွ႕သို႔ တေျဖးေျဖးျခင္းတိုးလိုက္ေလရာ သင္းသင္းလိႈင္လည္း အိပ္ယာခင္းကို က် စ္က် စ္ပါေအာင္ လွမ္းဆုပ္ၿပီး အံကို ခတ္တင္းတင္းက် ိတ္ထားလိုက္မိေလေတာ့သည္။
အသံမထြက္ေစရန္ တတ္ႏိုင္သမ်ွ က် ိတ္မွိတ္ သည္းခံ ေနသည့္ၾကားမွ ထြက္ေပၚလာဟန္ရွိေသာ ညဉ္းျငဴ သံ အခ် ိဳ ႕ သည္ ျပန္မပိတ္ဘဲထားမိခဲ့သည့္ မေစ့တေစ့တံခါးၾကားမွ အခန္းအျပင္သို႔ တလြင့္လြင့္ စီးေမ် ာလ်ွ က္ရွိၾကေလကုန္၏။
.
.
.
.
.
.
အစရွိအေနာင္ေနာင္ဆိုသလို ရဲရင့္ႏွင့္ သင္းသင္းလိႈင္တို႔သည္ ထိုေန႔မွစ၍ ေနာက္ပိုင္းတြင္လည္း အႀကိမ္အခါခါ က် ဴ းလြန္ျဖစ္ေနၾကေလေတာ့သည္။ သို႔ေသာ္ ၎တို႔ၿငိစြန္းေနၾကေၾကာင္းကို လံုးဝလူသိမခံရန္ ႏွင့္ အထူးသျဖင့္ သားငယ္ေလး ရဲလိႈင္ မသိေစရန္ ႏွစ္ေယာက္စလံုး သေဘာတူထားၾကေလ၏။
ငယ္စဉ္က အခ် စ္ဇာတ္လမ္းကို ျပန္စျခင္းမ် ိဳ းမဟုတ္ဘဲ မိမိအေနျဖင့္လည္း သူမကို ခ် စ္၍မရႏိုင္ေတာ့ေၾကာင္း . . . သူမကို တရားဝင္လက္ထပ္ေပါင္းသင္းရန္လည္း ဘယ္ေတာ့မွ ျဖစ္ႏိုင္မည္မဟုတ္ေၾကာင္း . . . အခ် ိန္တန္လ်ွ င္ မိမိႏွင့္သင့္ေတာ္မည့္ လက္တြဲေဖာ္အမွန္ကို မိမိစိတ္ႀကိဳ က္ ေရြးခ် ယ္လက္တြဲသြားမည္ျဖစ္၍ သူမအေနျဖင့္လည္း လက္တြဲေဖာ္အသစ္ရွာေဖြ လက္တြဲလိုပါလ်ွ င္ ေပးေကာင္းေပးရာတို႔ကို မိမိခြဲေဝေပးကမ္းမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း . . . ယခုကဲ့သို႔ ေနထိုင္ေနၾကသည္ကိုလည္း တစ္ေယာက္အလိုတစ္ေယာက္ျဖည့္ကာ နားလည္မႈယူၿပီး တခဏတာ ေနထိုင္ၾကသည္ဟု သေဘာထားေစခ် င္ေၾကာင္း . . . စသျဖင့္ ရဲရင့္က သင္းသင္းလိႈင္ ေျပာဆို ညွိႏိႈင္းေလရာ သူမကလည္း လိုလိုခ် င္ခ် င္ႏွင့္ပင္ အလြယ္တကူလက္ခံေလသည္။
ဤသို႔ျဖင့္ ရဲရင့္ႏွင့္ သင္းသင္းလိႈင္ တို႔သည္ တစ္ပတ္တြင္ သံုးေလးရက္ဆိုသလို ေသာက္ေလေသာက္ေလ ငတ္မေျပသည့္ ကာမပင္လယ္ဆားငံရည္ကို ထပ္ကာထပ္ကာ ေသာက္သံုးရင္း ခရီးျပင္း ႏွင္လာခဲ့ၾကသည္မွာ ကေလးငယ္ ရဲလိႈင္ပင္ တစ္ႏွစ္ခြဲတင္းတင္းျပည့္၍ ႏို႔ျဖတ္ၿပီးသည့္ အရြယ္သို႔ ေရာက္ရွိခဲ့ေလေတာ့၏။
.
.
.

ကုမၸဏၰီမွ အလုပ္ကိစၥမ် ား . .သင္းသင္းလိႈင္ႏွင့္ ကေလးငယ္တို႔၏ မိသားစုကိစၥမ် ား တို႔ျဖင့္ လံုးလည္လိုက္ေနေသာေၾကာင့္ ရဲရင့္လည္း သေဘၤာလိုက္စဉ္က စံုေတြ ႔ခဲ့သည့္ ခိုင္မိုးမိုးတို႔အေၾကာင္းကို ခပ္ေမ့ေမ့ပင္ ျဖစ္ေနမိေလေတာ့သည္။

တစ္ေန႔ေသာ္ ရဲရင့္ အလုပ္ဆင္းခ် ိန္၌ ဆူးေလနားရွိ အသိတစ္ေယာက္အိမ္သို႔ ေခတၱဝင္ေရာက္စကားေျပာၿပီး ျပန္ထြက္အလာတြင္ ဖလံထည္အကြက္ ခပ္က် ဲက် ဲႏွင့္ ပုဆိုးခပ္တိုတိုကို ဝပ္ဆင္ထားၾကေသာ ေတာသားႀကီးႏွစ္ေယာက္ ေယာင္လည္လည္ျဖင့္လမ္းေလ်ွ ာက္သြားသည္ကို ျမင္လိုက္ရ၍ သတိထားၾကည့္မိေလရာ ေရယာဉ္မွဴ း ဦးလွညြန္႔ႏွင့္ ခိုင္မိုး၏ ဖခင္ဦးေရႊေမာင္ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိရေလ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ရဲရင့္လည္း ၎တို႔ကို လိုက္လံေခၚယူႏႈတ္ဆက္ေလသည္။ ၎တို႔ကလည္း ေတာသားတို႔၏ ထံုးစံအတိုင္း ေအာ္ႀကီးဟစ္က် ယ္ျဖင့္ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာစြာ ျပန္လည္ႏႈတ္ဆက္ၾကေလ၏။

ထို႔ေနာက္ ရဲရင့္လည္း ၎တို႔တည္းခိုသည့္ေနရာကိုေမးျမန္းေလရာ ဘုန္းႀကီးေက် ာင္းတစ္ေက် ာင္းတြင္ တည္းခိုေနၾကာင္းေျဖၾကားသျဖင့္ ဘုန္းႀကီးေက် ာင္းသို႔ ကားျဖင့္လိုက္ပို႔၍ အထုပ္အပိုးမ် ားယူေစလ်ွ က္ အိမ္သို႔တစ္ခါတည္း ေခၚေဆာင္ခဲ့ေလသည္။ အိမ္သို႔ေရာက္ေသာအခါ ၎တို႔ကို ေနရာခ် ထားကာ ေရမိုးခ် ိဳ းေစၿပီး လမ္းမွ ရဲရင့္ဝင္ဝယ္ခဲ့ေသာ အေခါက္ကင္ အစိမ္းေၾကာ္ စြန္တန္ဟင္းခ် ိဳ ဘိစတိတ္ စသည့္တရုတ္ဟင္းလ်ွ ာ မ် ိဳ းစံုျဖင့္ ဝိုင္းဖြဲ႕၍ ေပ် ာ္ေပ် ာ္ပါးပါး ညစာသံုးေဆာင္ၾကေလ၏။

ညစာစားရင္းျဖင့္ပင္ ဦးလွညြန္႔ႏွင့္ ဦးေရႊေမာင္ကို သင္းသင္းလိႈင္ႏွင့္ ရဲရင့္မိတ္ဆက္ေပးလိုက္ေလသည္။ ထိုအခါက် မွ ဦးလွညြန္႔တို႔ကို ဘယ္ကေတာသားေတြပါလိမ့္ဟု သင္းသင္းလိႈင္ေတြးေနရာမွ ရဲရင့္၏ ၾဆာသမားႏွင့္ မိတ္ေဆြတို႔ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိလိုက္ရသလို . . ဦးလွညြန္႔တို႔ကလည္း သင္းသင္းလိႈင္ကိုၾကည့္၍ ရဲရင့္၏ ဇနီးသည္ဟု ထင္မွတ္ေနရာမွ မိေထြးျဖစ္ေၾကာင္း အျမင္မွန္ရသြားၾကေလေတာ့၏။ ထမင္းစားၿပီးေသာ္ သင္းသင္းလိႈင္က အခန္းထဲသို႔ျပန္ဝင္သြားၿပီး ရဲရင့္တို႔သံုးေယာက္ကေတာ့ ေရေႏြးၾကမ္းေသာက္ရင္း စကားစၿမီေျပာဆိုၾကရန္အတြက္ နားေနခန္းသို႔ ေနရာေျပာင္းေရႊ႕လိုက္ၾကေလသည္။

နားေနခန္းထဲသို႔ေရာက္ေသာအခါ ရဲရင့္က ေရေႏြးၾကမ္းငွဲ ႔ေပးရင္း

'' ခိုင္မိုးမိုး တို႔ေကာ ေနေကာင္းၾကလား။ ဘာလို႔လိုက္မလာၾကတာလည္း ''

ဟု ေမးျမန္းလိုက္ေသာအခါ . . ရဲရင့္ အိမ္၏ ခမ္းနားထည္ဝါလွပမႈတို႔ကို လိုက္လံေငးေမာရင္း ေတာသားနန္းေတာ္ထဲေရာက္သကဲ့သို႔ ဂဏာမၿငိမ္ျဖစ္ေနၾကေသာ ဦးလွညြန္႔တို႔ႏွစ္ေယာက္လည္း မီးကိုေရျဖင့္ျဖန္းလိုက္သည့္ပမာ ခ် က္ျခင္းဆိုသလို ၿငိမ္ၾကသြား ၿပီးေနာက္ ႏွစ္ဦးစလံုး၏ မ် က္ႏွာမ် ားမွာလည္း လြန္စြာ ညိွဳ းႏြမ္းကာ အေဆြးရိပ္မ် ားသန္းသြား ၾကေလသည္။ ဦးေရႊေမာင္က

'' ၾဆာလွ . . ၾဆာပဲ ေျပာျပလိုက္ပါဗ် ာ . . . ''

ဟု မခ် ိတင္ကဲသံႀကီးျဖင့္ အံက် ိတ္၍ ေျပာၾကားလိုက္ေလ၏။ ထိုအခါ ဦးလွညြန္႔လည္း မ် က္ႏွာကိုလက္ျဖင့္သပ္တင္ကာ ေခါင္းကိုအေပၚကိုတစ္ခ် က္ေမာ့လိုက္ၿပီးမွ ဟင္းးခနဲ သက္ျပင္းေမာႀကီးတစ္ခ် က္ ခ် လိုက္၍

'' ဒီလို . . ေမာင္ရဲရင့္ရဲ ႕ '' . . .ဟုအစခ် ီလို႔ ခိုင္မိုးမိုးတို႔၏ ေၾကကြဲဖြယ္ရာအျဖစ္ဆိုးမ် ားကို ရဲရင့္အား ျပန္လည္ေျပာၾကား လိုက္ေလေတာ့သည္။
.
.
.
'' ငါက အခုအသက္ ၆၀ ျပည့္လို႔ ပင္စင္ယူၿပီးသြားတာ တစ္ႏွစ္ေက် ာ္ၿပီ။ အဲ့ဒီတစ္ေခါက္က ငါ့ရဲ ႔ ေရယာဉ္မွဴ းဘဝ ေနာက္ဆံုးခရီးပဲ။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ငါလည္း ဧရာဝတီျမစ္ရိုးတစ္ေလ်ွ ာက္ ခပ္ေျဖးေျဖးပဲ စံုဆင္းလာခဲ့ၿပီး လမ္းက ၿမိဳ ႔ေတြမွာ ဘုရားေတြတက္ဖူးခဲ့တယ္။ ရန္ကုန္ေရာက္ရင္ ငါနားရေတာ့မွာ မဟုတ္လား။ ဒီလိုနဲ႔ ဇကာႀကီးေရာက္ေတာ့ မိတ္ရင္းေဆြရင္းေတြလည္းျဖစ္ ေဖာက္သယ္ေတြလည္းျဖစ္ၾကတဲ့ ကိုေရႊေမာင္တို႔အိမ္နားက ကမ္းနဖူးမွာ သေဘၤာထိုးၿပီး ေအးေအးေဆးေဆး ညအိပ္ခဲ့ၾကတယ္။

ကိုေရႊေမာင္တို႔မိသားစုေတြက သေဘၤာေပၚလာလိုက္ သေဘၤာကလူေတြက သူတို႔အိမ္သြားလိုက္ အဲ့ဒီကမွတဆင့္ရြာထဲကိုလည္လိုက္နဲ႔ အားလံုးေပ် ာ္ေပ် ာ္ပါးပါးျဖစ္ေနၾကတာေပါ့။ ကံဆိုးခ် င္ေတာ့ အဲ့ဒီညက ဇကာႀကီးနဲ႔ ႏွွစ္ရြာေက် ာ္မွာ ဘုရားပြဲေတာ္တစ္ခုရွိေနတယ္။ ကိုေရႊေမာင္တို႔ လင္မယားကလည္း ေနာက္ဆံုးအေခါက္ျဖစ္တာမို႔ သူတို႔နဲ႔အတူတူ ဘုရားပြဲလိုက္လည္ဖို႕ ငါ့ကိုေခၚတာနဲ႔ ငါလည္းလိုက္လည္ျဖစ္ပါေကာ။ အဲ့ဒီမွာတင္ ဒီလိုေၾကကြဲစရာ ဇာတ္လမ္းေတြ ျဖစ္ခဲ့ၾကေတာ့တာပဲ။

ကေလးေတြက အဲ့ဒီပြဲေတာ္ကို အားတိုင္းသြားလည္ေနၾကတာမို႔ ရိုးအီေနၾကၿပီး တစ္ေယာက္မွ မလိုက္ၾကေတာ့ဘဲ သေဘၤာမွာ စကားေျပာရင္း က် န္ရစ္ခဲ့ၾကတယ္ေလ။
ငါတို႔ကလည္း ေမာင္ျဖစ္တဲ့ ေအာင္လွတစ္ေယာက္လံုးရွိေနတာကတစ္ေၾကာင္း. . အရင္ကလည္း ဒီလိုပဲ ေမာင္လိုႏွမစိတ္ မိသားစုစိတ္နဲ႔ သေဘၤာမွာအိပ္ သေဘၤာမွာ စား ေနလာခဲ့ၾကတာက တစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္ ကေလးမေလးႏွစ္ေယာက္အတြက္ မစိုးရိမ္ၾကဘဲ စိတ္ေအးလက္ေအး ထြက္လာခဲ့မိၾကတယ္။

ဒါကိုအခြင့္ေကာင္းယူၿပီး စက္ၾဆာငတာနဲ႔ သေဘၤာသားေအာင္ဇင္တို႔က အခ် ိဳ ေရမွာ ေဆးခပ္ၿပီး ကေလးမေလးေတြကို သားမယားျပဳ က် င့္ၾကေတာ့တာပဲ။ ေအာင္လွကို ရြာထဲကို အရက္ဝယ္လႊတ္လိုက္ၿပီး တီဗီဂိမ္းဖိုးပါေပးလိုက္ေတာ့ အေစာ့မက္တဲ့ ေအာင္လွလည္း ညလံုးေပါက္ဖြင့္တဲ့ ဂိမ္းဆိုင္ကေန ျပန္မလာေတာ့ဘူး။ ဆီေလာင္း ေဇာ္ႀကီးနဲ႔ ဝင္းဦးကလည္း အေသာက္သမားေတြပီပီ ငါမရွိတုန္း အေမွာက္ေသာက္ၿပီး အိပ္ကုန္ၾကလို႔ ဒင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ယုတ္မာတာကို မသိလိုက္ၾကဘူး။

ငါျပန္ေရာက္ေတာ့ အားလံုးအိပ္ေနၾကၿပီ။ ကေလးမေလးေတြလည္း သေဘၤာမွာမရွိၾကေတာ့ဘူး။ ဒါနဲ႕ ငါလည္း ဘာျပသနာမွ မရွိခဲ့ဘူးအထင္နဲ႔ အခန္းထဲဝင္အိပ္လိုက္ၿပီး မနက္ေစာေစာထ သေဘၤာထြင္ခဲ့ေတာ့တာ။ သူတို႔ကိုေတာင္ ႏႈတ္မဆက္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။ မင္းေနရာမွာ အသစ္ေရာက္လာတဲ့ သေဘၤာသား လူသစ္ေလးက ရန္ကုန္ေရာက္ေတာ့မွ မရဲတရဲေျပာျပလို႔ ဟိုလူယုတ္မာႏွစ္ေကာင္ရဲ ႔အေၾကာင္းကို ငါသိလိုက္ရေတာ့ အားလံုးက လြန္ကုန္ၿပီ။

ဝန္ထမ္းေတြရဲ႕ထံုးစံအတိုင္း ပင္စင္နားသြားတဲ့ငါ့လိုလူကို ငတာတို႔ ေအာင္ဇင္တို႔က ဖင္ၾကားထဲေတာင္ညွပ္ၾကမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူးေလ။ ၿပီးေတာ့ သူတို႔ယုတ္မာခဲ့ၾကတာက သက္ေသသက္ကာရ မရွိတဲ့အျပင္ ကေလးမေလးေတြဆႏၵကလည္း ဘယ္လိုရွိမွန္းမသိရေသးေတာ့ ငါလည္းဘာမွမေျပာေတာ့ဘဲ အသာသိုထြက္ခဲ့ေတာ့တယ္။

ဦးလွညြန္႔က ၎သိရသမ်ွ အျဖစ္အပ် က္တို႔ကို ျပန္လည္ေျပာျပကာ ေမာသြားဟန္ျဖင့္ ေရေႏြးတစ္ခြက္ကို ေမာ့ခ် လိုက္ေလသည္။

'' ၿပီး ၿပီး ေတာ့ ဘာ ဘာေတြဆက္ျဖစ္ၾကလဲဟင္ . . ေျပာပါဦး ''

ရဲရင့္လည္း သိလိုေဇာႀကီးစြာျဖင့္ ေမးျမန္းေလရာ ဦးလွညြန္႔က ဦးေရႊေမာင္ဘက္သို႔လွည့္ကာ

'' ဒီအေၾကာင္းေတြကို ခဗ် ား ျပန္မေျပာခ် င္မွန္းသိပါတယ္ဗ် ာ။ ဒါေပမယ့္လည္း ခဗ် ားေျပာျပမွ ျပည့္စံုမွာမဟုတ္လား။ အဲ့ဒီေတာ့ ခဗ် ားပဲ ဆက္ေျပာျပလိုက္ပါဗ် ာ။ ဒါမွလည္း ေမာင္ရဲရင့္အေနနဲ႔ လံုးပတ္ေစ့သိရမွာ ''
ဟု က် န္သည့္ဇာတ္လမ္းကို ဆက္လက္ေျပာျပရန္ ဦးေရႊေမာင္ကို တိုက္တြန္းေလ၏။ ဦးေရႊေမာင္လည္း အင္မတန္ဝမ္းနည္းပူေဆြးေသာမ် က္ႏွာျဖင့္

'' ဟုတ္ပါတယ္ေလ။ က် န္တဲ့ ဇာတ္လမ္းက က်ြ န္ေတာ္ေျပာျပမွ ျပည့္စံုမွာပါ။ က်ြ န္ေတာ္ပဲ ေျပာျပလိုက္ပါမယ္ ''

ဟု ဝန္ခံလိုက္ၿပီး ၎တို႔ႀကံဳ ေတြ ႔ျဖစ္ပ် က္ခဲ့ရသည့္ ေၾကကြဲဆို႔နစ္စြာျဖင့္ အတိတ္ဆိုးကို ျပန္လည္လွစ္ဟ ျပေလေတာ့သည္။
.
.
.
'' ငါတို႔လင္မယားလည္း အိမ္နားမွာ ေရယာဉ္ မွဴ းနဲ႔လမ္းခြဲၾကၿပီး အိပ္ခ် င္လြန္းတာနဲ႔ အိမ္ထဲဝင္လို႔ တခါတည္းတန္းအိပ္လိုက္ၾကတယ္။ ကေလးေတြေရာက္လားမေရာက္လားေတာင္ သတိထားမိပါဘူးကြာ။ ျခင္ေထာင္ေတြကိုယ္စီခ် ထားတာေတာ့ ေတြ႕ရတာပဲ။ ခါတိုင္း သေဘၤာဆိုက္ရင္လည္း သေဘၤာနဲ႔အိမ္အခါခါ ကူးၿပီး သန္းေခါင္သန္းႏြဲ အိပ္ခ် င္မွ ဝင္အိပ္ၾကတာမဟုတ္လား။ ေတာအိမ္ေတြဆိုေတာ့ တံခါးကလည္း အက် အနႀကီးပိတ္ထားစရာမွ မလိုတာ။

ဒီလိုနဲ႔ မနက္ . . မႀကီးရယ္ ေရထဲခုန္ခ် သြားၿပီ . . . ဆိုၿပီး သမီးငယ္ ခိုင္မိုးမိုး ငိုယို လာႏႈိးမွ ငါတို႔လင္မယားလည္း အထိတ္တလန္႔နဲ႔ ႏိုးလာခဲ့ရတာေပါ့။ သမီးငယ္ရဲ႕ေနာက္ကေန ျမစ္စပ္ကို လိုက္ၾကည့္မိေတာ့ ကမ္းပါးရံ စြန္းမွာ သမီးႀကီးရဲ ႔ဖိနပ္ကေလးတစ္ရံပဲ ေတြ႕ရေတာ့တယ္။

အဲ့ဒီအခါၾကမွ သမီးေလးက . . . စက္ၾဆာနဲ႔ သေဘၤာသားေအာင္ဇင္က ေအာင္လွကို ဂိမ္းဖိုးေပး ပထုတ္လိုက္ၿပီး ေအာင္လွမရွိခ် ိန္ သူနဲ႔ သူ႔အမကို အခ် ိဳ ရည္ေဆးခတ္လို႔ အထပ္ထပ္အခါခါ အဓၶမျပဳ က် င့္ခဲ့ၾကတာေတြ . . အရင္ကတည္းက မိဘေတြမသိေအာင္ သမီးႀကီးနဲ႔ စက္ၾဆာငတာနဲ႔က ျဖစ္ေနၾကခဲ့ၾကတာေတြ. . မေန႔ညက ငတာတိုက္တဲ့ အခ် ိဳ ရည္ကို ေဆးပါမွန္းမသိဘဲ သမီးႀကီးက သမီးငယ္ကိုတိုက္ခဲ့မိၿပီး ညီမႏွစ္ေယာက္စလံုး အႏၲရာယ္ႀကံဳ ခဲ့ၾကရတဲ့အေၾကာင္းေတြ. . မိဘ စိတ္ဆင္းရဲမွာဆိုးေတာ့ ျပန္မေျပာေၾကးလို႔ ညီမႏွစ္ေယာက္ ကတိထားခဲ့ၾကေပမယ့္ သမီးႀကီးက သူ႔ေၾကာင့္ သူ႔ညီမေလး ပန္းေခါင္းအညြန္႔က် ိဳ းျဖစ္ရၿပီ. . လူယုတ္ပါေတြကို သူလံုးဝမေၾကနပ္ဘူး . .ေဖေဖတို႔ကို ဘယ္လိုမ် က္ႏွာျပပါ့မလဲ . . ဆိုၿပီး တစ္ညလံုးယူႀကံဳ းမရျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ သမီးငယ္ေလးကေတာင္ ျပန္လည္ႏွစ္သိမ့္ထားရတဲ့အေၾကာင္းေတြ ကို . . .ငိုရင္းနဲ႔ ေျပာျပရွာတယ္ေလ။

ငါတို႔လည္း. . . သေဘၤာကလည္းထြက္သြား သက္ေသခိုင္ခိုင္မာမာကလည္းမရွိ ရွိခဲ့သည့္တိုင္ တို႔က စာမတတ္ေပမတတ္ေတာသားေတြဆိုေတာ့ လူယုတ္မာေတြကို ဘာမွ အမႈမလုပ္ရဲဘဲ ေရထဲခုန္ခ် သြားတဲ့ သမီးႀကီးကိုပဲ အရင္ဆံုး လိုက္ရွာရေတာ့တာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ သမီးႀကီးက ကံဆိုးရွာပါတယ္။ ဘယ္လိုမွ ရွာမေတြ႕ေတာ့ဘဲ ငါးရက္ေနေတာ့မွ ေအာက္ဘက္ ၄ ရြာေက် ာ္ေလာက္မွာ အေလာင္းျပန္ေပၚတယ္။ ငါတို႔သိၿပီး သြားသၿဂိဳ ဟ္ၾကေတာ့ ပုတ္ပြၿပီး ရုပ္ေတာင္အေတာ္ပ် က္ေနၿပီ။

ငါလည္း အရမ္းလည္းဝမ္းနည္း အရမ္းလည္းေဒါသထြက္တာနဲ႔ ေဆာက္သံုးမက် တဲ့ေအာင္လွကို အိမ္ေပၚက ေမာင္းခ် လိုက္ေတာ့တယ္။ အဲ့ဒီမွာတင္ မမယ္လွက သူ႔အခ် စ္ေတာ္သားကို အိမ္ေပၚက ေမာင္းခ် ရပါ့မလားဆိုၿပီး ငါ့ကိုရန္လုပ္ေတာ့တာပဲ။ ေနာက္ဆံုး သူတို႔သားမိေတြက အိမ္မွာက် န္ခဲ့ၿပီး ငါအိမ္ေပၚကဆင္းလာခဲ့ရပါေကာ။ ငါလည္း ေျခဦးတည့္ရာထြက္လာရင္း တိုက္ႀကီးမွာ ေရယာဉ္မွဴ းနဲ႔ ဖုန္းအဆက္အသြယ္ရခဲ့တယ္။ ေရယာဉ္မွဴ းကလည္း ငတာတို႔ယုတ္မာခဲ့ပံုကို သူလည္းသိထားၿပီးၿပီျဖစ္ေၾကာင္းငါ့ကို ျပန္ေျပာျပလို႔ ေလာေလာဆယ္သြားစရာမရွိရင္ သူေနတဲ့ ရြာလိုက္ခဲ့ဖို႔ေခၚတယ္ေလ။ အဲ့ဒီကတည္းက ငါလည္း ေရယာဉ္မႈးနဲ႔ပါသြားၿပီး အတူတူေနေနၾကတာ ခုထက္ထိပဲ။

ရြာမွာ ဘာေတြျဖစ္က် န္ခဲ့တယ္. .ဘာေတြ ဆက္ျဖစ္ေနတယ္ ဆိုတာေတာ့ ငါလည္းမသိေတာ့ဘူး။ အဆက္အသြယ္လည္း မလုပ္ေတာ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ တခါတေလေတာ့လည္း ေဆာက္သံုးမက် တဲ့ သားမိနဲ႔ ငါ့သမီးေလးကို ထားခဲ့ရတာ ငါစိုးရိမ္မိတာေတာ့အမွန္ပဲ။ ခုအခ် ိန္ သမီးေလးဘာေတြလုပ္လို႔ ဘာေတြျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာကို ငါသိခ် င္ေနမိတယ္ ''

ကိုေရႊေမာင္ က မ် က္လံုးတဝိုက္မွာ ရစ္ဝဲေနတဲ့ မ် က္ရည္တို႔ကို လက္ျဖင့္သုတ္လိုက္ရင္း ၎ရဲ ႔စကားကို အဆံုးသတ္လိုက္ေလသည္။

'' ဒီလိုေတြၾကားရတာ က်ြ န္ေတာ္တကယ္စိတ္မေကာင္းပါဘူးဗ် ာ။ ခု ဦးေရႊေမာင္က ေဒၚမယ္လွတို႔နဲ႔ အဆက္အသြယ္မရွိေတာ့ ခိုင္မိုးမိုး ရြာမွာရွိေသးလား ဒါမွမဟုတ္ ဘယ္ေရာက္ေနလဲဆိုတာ မသိဘူးေပါ့ ''

ရဲရင့္က ဦးေရႊေမာင္ကို စိတ္မေကာင္းေၾကာင္းျပန္လည္ေျပာၾကားလိုက္ၿပီး ခိုင္မိုးမိုးရဲ ႔အေၾကာင္းကိုလည္း တဆက္တည္းေမးျမန္းလိုက္ေလရာ ဦးလွညြန္႔က

'' ဟုတ္တယ္ ရဲရင့္။ ကိုေရႊေမာင္က ငါနဲ႔ မင္းဘူးကို လိုက္လာၿပီးကတည္းက အဲ့ဒီဘက္ကို တစ္ခါမွ အဆက္အသြယ္မလုပ္ေတာ့တာ။ မင္းဘူးမွာကလည္း ငါ့မိန္းမကဆံုးသြားတာၾကာၿပီ . . သားေထာက္သမီးခံကမက် န္ရစ္ ဆိုေတာ့ ကိုေရႊေမာင္နဲ႔ ငါက အေဖာ္ရေနေတာ့တာေပါ့။ စားဖို႔ေသာက္ဖို႔ၾကေတာ့လည္း မပူရဘူးေလ။ ဝန္ထမ္းဘဝမွာ စုေဆာင္းရထားတာေလးေတြကို အတိုးရင္းပြားေပးတဲ့အျပင္ လယ္ေလးဘာေလးကလည္းရွိေသးေတာ့ တို႔ႏွစ္ေယာက္စာ ေကာင္းေကာင္းသံုးလို႔ေလာက္တဲ့အျပင္ လွဴ ႏိုင္တမ္းႏိုင္ၾကေသးတယ္။

မိသားစုကို ဆက္သြယ္ၿပီး သာေၾကာင္းမာေၾကာင္းေလးလွမ္းေမးဖို႔ကိုေတာ့ သူ႔ကို ငါတစ္ခါႏွစ္ခါတိုက္တြန္းၾကည့္ပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုေရႊေမာင္က လက္မခံဘူးေလ။ အဲ့ဒါနဲ႔ ငါလည္း စိတ္ခ် မ္းသာသလိုေနပါေစဆိုၿပီး ေနာက္ပိုင္း ဘာမွမေျပာေတာ့တာ။ ဟုတ္တယ္ မဟုတ္လား ကိုေရႊေမာင္ . .''

'' ဟုတ္တယ္ဗ် ။ က်ြ န္ေတာ္ ဒီမိန္းမအသံ မၾကားခ် င္ဘူး။ သားကိုခ် စ္တာကလြဲၿပီး ဘာမွ အသံုးမက် တဲ့မိန္းမ။ အဲ့ဒီေကာင္ေပါေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔ ခုလို ေဆာက္သံုးမက် ျဖစ္ေနတာလည္း သူ႔ေၾကာင့္ပဲ ''

ဦးလွညြန္႔တို႔ႏွစ္ေယာက္၏ အျပန္အလွန္ေျပာစကားမ် ားကို နားေထာင္ကာ ရဲရင့္က

'' ဒီလိုလည္း ဘယ္ဟုတ္ပါ့မလဲဗ် ။ ဦးေရႊေမာင္တို႔ ျပသနာမွာ ၾကားထဲက ခိုင္မိုးေလးက ဒုကၡေရာက္ရေတာ့မွာေပါ့ ''

ဟု ခိုင္မိုးအတြက္ဝင္ေျပာေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ၎ကဆက္ၿပီး

'' ခု ဘာကိစၥနဲ႔ ရန္ကုန္ကိုလာၾကတာလဲ ''

'' ကိုေရႊေမာင္နဲ႔ ငါလည္း ရြာမွာ ေနရတာ ပ် င္းလာတာေကာ . . ကိုေရႊေမာင္ တမိႈင္မိႈင္တေတြေတြျဖစ္ေနတာေတြကို စိတ္ေျပလက္ေပ် ာက္ျဖစ္သြားေအာင္ေကာပါ တို႔ ရန္ကုန္ကိုတက္ၿပီး ဘုရားဖူးၾကတာ ''

ဟု ဦးလွညြန္႔ကျပန္လည္ေျဖၾကားလိုက္ေလရာ ရဲရင့္က ေတြးေတြးဆဆအမူအရာျဖင့္

'' ဒါဆို ဒီလိုလုပ္ဗ် ာ။ ေရယာဉ္မွဴ း မင္းဘူးကိုျပန္ရင္ ဦးေရႊေမာင္ က်ြ န္ေတာ္နဲ႔ ေနခဲ့။ က်ြ န္ေတာ္ ခိုင္မိုးမိုးကို ရေအာင္ဆက္သြယ္ၿပီး ဦးေလးနဲ ႔ေတြ႕ေပးမယ္။ သူ႔မွာ အကူအညီလိုေနတယ္ဆိုရင္ က်ြ န္ေတာ္တို႔ကူညီ ရမယ္။ ၿပီးေတာ့ ဟိုလူယုတ္မာႏွစ္ေယာက္ကိုလည္း ဒီအတိုင္းေတာ့ လႊတ္ထားလို႔ မျဖစ္ဘူး။ ခိုင္မိုးမိုးနဲ႔ေတြ႕မွ တရားစြဲခ် င္လား သူဘာျဖစ္ခ် င္လည္း ေမးျမန္းၿပီး က်ြ န္ေတာ္ လိုက္လုပ္ေပးမယ္။ ''

ဟု အႀကံျပဳ ေလရာ ဦးေရႊေမာင္က ရဲရင့္၏ ေျပာစကားမ် ားကို နားေထာင္ၿပီး ေတြေတြႀကီး စဉ္းစားေနေသာ္လည္း ေရယာဉ္မွဴ းဦးလွညြန္႔ကေတာ့

'' ေမာင္ရဲရင့္ ကူညီမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အေကာင္းဆံုးပဲ။ က် ဳ ပ္ျပန္ရင္ခင္ဗ် ား မလိုက္ခဲ့နဲ႔ဦး။ ဒီမွာ ေအးေဆး ေနခဲ့။ ေတြ႕စရာရွိတာေတြ႕ လုပ္စရာရွိတာေတြ လုပ္ၿပီးေတာ့မွ ခင္ဗ် ားဘာသာ ခဗ် ား က် ဳ ပ္ဆီျပန္လာခ် င္လည္းလာခဲ့ ဒီမွာဆက္ေနရင္လည္းေန . . ဟုတ္ၿပီလား ''

ဟု ဦးေရႊေမာင္ကို ရန္ကုန္တြင္ေနခဲ့ရန္ တိုက္တြန္းေလ၏။ ထိုအခါမွ ဦးေရႊေမာင္လည္း

'' ဟုတ္ကဲ့ပါဗ် ာ . . .က်ြ န္ေတာ္ ေနခဲ့ပါ့မယ္ ''

ဟု ရဲရင့္အိမ္တြင္ ေနခဲ့ရန္ သေဘာတူေလသည္။

ထို႔ေနာက္ ၎တို႔သံုးဦးလည္း စပ္မိစပ္ရာစကားမ် ားအနည္းငယ္ ေျပာဆိုၾကၿပီး ည ရွစ္နာရီခြဲခန္႔တြင္ စကားဝိုင္းသိမ္းကာ အနားယူရန္ အိပ္ယာကိုယ္စီဝင္ခဲ့ၾကေလေတာ့သည္။
.
.
.
.
.
သမီးႀကီးကလည္းေသ ခင္ပြန္းသည္ကလည္း အိမ္မွ ထြက္သြားတာေၾကာင့္ မမယ္လွသည္ ေလွျဖင့္အလဲသည္မလုပ္ေတာ့ဘဲ ေစ် းဗန္းေခါင္းရြက္ကာ သားတစ္ေယာက္ သမီးတစ္ေယာက္ႏွင့္ ဘဝကိုျဖစ္သလိုျဖတ္သန္း ေနေလေတာ့သည္။ ခိုင္မိုးမိုးလည္း ေက် ာင္းထြက္လိုက္ရေလ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ အကိုရဲရင့္ႏွင့္ဆံုေတြ႕ရန္အားခဲထားေသာ သူမ၏ စိတ္ကူးယဉ္ အိပ္မက္မ် ားသည္လည္း ေလလိုျပာလို လြင့္ပါးသြားရေလေတာ့သည္။

ခိုမိုးမိုးလည္း မိမိဘဝကို မိမိစိတ္ပ် က္ကာ မထူးဇာတ္ခင္းေလ၏။ သူမကို ႏွစ္သက္ေနေသာ ေဇာ္လြင္ ဆိုေသာရြာသားျဖင့္ ရည္းစားထားကာ အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ က် ဴ းက် ဴ းလြန္လြန္ေနထိုင္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ေဇာ္လြင္ကို အဆက္ျဖတ္ကာ သီဟေအာင္ ဆိုသည့္ေကာင္ေလးျဖင့္ တြဲျပန္ေလ၏။ သီဟေအာင္၏ အလိုကိုလည္း ခိုင္မိုးမိုး အႀကိမ္ႀကိမ္ခါခါ လိုက္ေလ် ာမိျပန္သည္။

သီဟေအာင္ႏွင့္ ႏွစ္လမ်ွ ေပ် ာ္ရႊင္ၾကၿပီးေနာက္ ခြာၿပဲၾက၍ ေငြေရးေၾကးေရးကို အေၾကာင္းျပဳ ကာ စက္သူေဌးသား ထင္လင္းေအာင္ႏွင့္ အၾကည္စိုက္ၾကျပန္သည္။ ထင္လင္းေအာင္၏ ရင္ခြင္ထဲသို႔ေရာက္သည့္အခါတြင္လည္း ခိုင္မိုးမိုးသည္ ထင္လင္းေအာင္အလိုက် အမ် ိဳ းမ် ိဳ းအသံုးေတာ္ခံခဲ့ျပန္ေလ၏။

ဤကဲ့သို႔ ခိုင္မိုးမိုးသည္ တဖက္တြင္ရည္းစားထည္လည္းထားလ်ွ က္ စိတ္အလိုလိုက္ၿပီး ေနခဲ့မိသလို အျခားတစ္ဖက္တြင္လည္း ေက် ာင္းေပါင္းစံု ေဘာလံုးပြဲ . . တိုက္နယ္မွဴ းဖလား ေဘာလံုးပြဲ စသည့္ေဘာလံုးပြဲမ် ားတြင္ ဝါသနာအရ မလြတ္တမ္းပါဝင္ ကစားခဲ့ေလ၏။ ေက် ာင္းထြက္လိုက္ရၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း ကစားပံုေကာင္းမြန္လြန္းလွ၍ ေက် ာင္းမိန္းကေလး ေဘာလံုးအသင္းက သူမကို မျပစ္ပယ္ႏိုင္ေပ။

တစ္ေန႔တြင္ ခိုင္မိုးမိုး၏ အနာဂတ္အိမ္မက္မ် ားကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္ဖို႔ရာအတြက္ အခြင့္အေရးတစ္ရပ္ ေပၚေပါက္လာေလေတာ့သည္။ ထိုအခြင့္အေရးမွာ အမ် ိဳ းသမီး ကလပ္သင္းတစ္သင္းမွ တာဝန္ရွိသူမ် ားသည္ တိုက္နယ္ဖလားပြဲတစ္ခုတြင္ သူမ၏ကစားဟန္ကို ေတြ႔ရွိသြားၿပီး လြန္စြာသေဘာက် ကာ ၎တို႔အသင္းႏွင့္လက္တြဲရန္ လာေရာက္ကမ္းလွမ္းျခင္းျဖစ္ေလ၏။ ခိုင္မိုးမိုးလည္း ႐ွိသည့္အခြင္အေရးကို လက္လြတ္မခံခ် င္တာကတစ္ေၾကာင္း ရြာတြင္မေနလိုေတာ့တာက တစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္ မိခင္ေဒၚမယ္လွကို ခြင့္ပန္ၿပီး အထုတ္အပိုးျပင္ကာ ကလပ္သင္းတာဝန္ခံမ် ားႏွင့္အတူ တစ္ခါတည္း လိုက္ပါခဲ့ေလေတာ့သည္။

ေဒၚမယ္လွကလည္း သားျဖစ္သူ ေအာင္လွရွိလ်ွ င္ သူမဘဝ ျပည့္စံုၿပီဟု ယူဆကာ သမီး ခိုင္မိုးမိုး ထြက္ခြာသြားမည္ကို တားျမစ္ျခင္းမရွိဘဲ လြယ္လြယ္ကူကူပင္ ခြင့္ျပဳ လိုက္ေလေတာ့၏။ ထိုအခ် ိန္မွ စ၍ ခိုင္မိုးမိုး၏ ေဘာလံုးသမားဘဝ စတင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ေလေတာ့သည္။
.
.
.
.
.
.
ဦးလွညြန္႔လည္း ရဲရင့္ အိမ္တြင္ေနၿပီး ၄ . .၅ ရက္ဘုရားပတ္ဖူးကာ မင္းဘူးသို႔ ျပန္သြားေလေတာ့သည္။ ဦးလွညြန္႔ျပန္သြားၿပီးေနာက္ ရဲရင့္လည္း ေရွးဦးစြာ ဇကာႀကီးအထိသြား၍ ခိုင္မိုးမိုးတို႔အေၾကာင္းစံုစမ္းေလရာ . . ေဒၚမယ္လွတို႔ႏွင့္ေတြ႕ရ၍ ခိုင္မိုးမိုးမွာ ေဘာလံုးအဖြဲ ႕တစ္ဖြဲ႕ျဖင့္ပါသြားေၾကာင္း သိရေလသည္။ မည္သည့္အဖြဲ႔ျဖစ္သည္ကိုေတာ့ ဂဃနဏ မသိခဲ့ရေပ။ ရဲရင့္လည္း အႏွီဦးေႏွာက္မရွိေသာ သားအမိျဖင့္ ဆက္လက္အခ် ိန္မျဖဳ န္လိုေသာေၾကာင့္ ေငြေၾကးအနည္းငယ္ေထာက္ပံ့၍ ရန္ကုန္သို႔ ျပန္ခဲ့ေလေတာ့၏။

တဖန္ ရန္ကုန္သို႔ေရာက္လ်ွ င္ ရဲရင့္က ဦးေလးၿမိဳ င္၏ အရွိန္အဝါကိုသံုးကာ ဌာနရွိအရာရွိမ် ားကို ဝင္ေရာက္ေတြ႕ဆံုၿပီး လူယုတ္မာမ် ားျဖစ္ၾကေသာ ဦးတာႏွင့္ ကိုေအာင္ဇင္တို႔အေၾကာင္းကို စံုစမ္းျပန္သည္။ ထိုအခါ စက္ၾဆာဦးတာမွာ ဆီခိုးမႈျဖင့္အလုပ္ျပဳ တ္ၿပီး ၎၏ေနရပ္ျဖစ္သည့္ ျပည္ၿမိဳ ံတြင္ ဝပ္ေရွာ့ဖြင့္ထားေၾကာင္း ႏွင့္ ကိုေအာင္ဇင္ မွာမူ ဒုတိယေရယာဉ္မွဴ း စာေမးပြဲေအာင္ကာ ေျခာက္ႏွင့္အရာေတာ္ ေခါက္ျပန္ ဝန္ထမ္းဖယ္ရီေျပးဆြဲေပးသည့္ x x x အလတ္စားေရယာဉ္တြင္ ေရယာဉ္မွဴ းအျဖစ္တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနေၾကာင္း သိရွိရေလ၏။

ရဲရင့္လည္း မိမိသိရွိခဲ့ရသမ်ွ တို႔ကို ဦးေရႊေမာင္အားေျပာမျပေသးဘဲ အိမ္တြင္ ေအးေအးလူလူ အနားယူေစလ်ွ က္ ကိုယ့္နည္းကိုယ့္ဟန္ႏွင့္ ကိုယ္ ခိုင္မိုးမိုးသတင္းကို စံုစမ္းေနေလေတာ့သည္။

အိမ္တြင္ ဦးေရႊေမာင္ေရာက္ေနသည္က တစ္ေၾကာင္း . . ခိုင္မိုးမိုးကိုရွာေဖြဖို႔ရာ အာရံုစိုက္ေနရသည္က တစ္ေၾကာင္း . .ကေလး အရြယ္ေရာက္လာတာက တစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္ ရဲရင့္ ႏွင့္ သင္းသင္းလိႈင္လည္း အရင္လို ခဏခဏမေတြ႕ဆံုျဖစ္ၾကေတာ့ဘဲ တစ္ပါတ္ ဆယ္ရက္ၾကာမွ တစ္ခါေလာက္သာ ေတြ႕ဆံုျဖစ္ၾကေတာ့ေလ၏။ ထိုကဲ့သို႔ေတြ႕ဆံုၾကရာတြင္လည္း သင္းသင္းလိႈင္က ကေလးကိုသိပ္၍ ကေလးအိပ္ေပ် ာ္သြားတာ ေသျခာမွ ရဲရင့္အခန္းသို႔ တိတ္တဆိတ္ကူးလာၿပီး ခပ္တိတ္တိတ္ပင္ ေပ် ာ္ပါးၾကေလသည္။

ဤသို႔ျဖင့္ ဦးေရႊေမာင္လည္း သမီးျဖစ္သူကိုေစာင့္ေမ်ွ ာ္ရင္း ရဲရင့္တို႔အိမ္တြင္ တစ္လခန္႔ေသာင္တင္ေနေလေတာ့၏။
.
.
.
သြင္းကုန္ထြက္ကုန္လုပ္ငန္းဘက္ကိုဦးစားေပးေနရသျဖင့္ အထူးကုေဆးရံုဘက္သို႔မလွည့္ႏိုင္ဘဲ ေဆးရံုကို သူငယ္ခ် င္း မာန္ေနဂ် ာ ေဒါက္တာသန္႔စင္ျဖင့္ လႊဲထားရသည္မွာ လခ် ီေနေလၿပီ။ ယေန႔ေတာ့ ရဲရင့္လည္း ကုမၸဏၰီရံုးဆင္းၿပီး ေဆးရံုကို တစ္ေခါက္တေလ ပတ္ၾကည့္ဦးမည္ဟူသည့္အေတြးျဖင့္ ေဆးရံုဘက္သို႔ထြက္ခဲ့ေလ၏။

ေဆးရံုကိုေရာက္၍ မိမိရံုးခန္းသို႔အသြား လမ္းတြင္ သန္႔ရွင့္ေရးဝန္ထမ္းေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ နာပ္စမ တစ္ေယာက္ မိမိကိုပင္မျမင္ႏိုင္ပဲ တဖက္သို႔လွည့္ကာ စကားတြတ္ထိုးေနေၾကာင္း ေတြ႕ရေလသည္။ ရဲရင့္လည္း အနားသို႔မသိမသာ ကပ္နားေထာင္လိုက္ေလရာ ၎တို႔ေျပာဆိုေနၾကသည့္ အေၾကာင္းအရာကို စိတ္ဝင္စားသြားသျဖင့္ သံုးေယာက္စလံုးကို ရံုးခန္းသို႔လိုက္ခဲ့ၾကရန္ ေခၚခဲ့ေလေတာ့သည္။ ထိုအခါမွ အမ် ိဳ းသမီးသံုးေယာက္လည္း ရဲရင့္ကို ျမင္ေတြ႕ၾကကာ ထိတ္လန္႔တၾကားျဖစ္ၾကကုန္လ်ွ က္ မ် က္ႏွာငယ္ေလးမ် ားျဖင့္ ရံုးခန္းသို႔ လိုက္ခဲ့ၾကေလေတာ့၏။
.
.
.
'' ေမႏိုင္းသက္ ေလ ၾဆာရဲ ႔။ ၾဆာမသိဘူးလား။ ခ် ယ္ရီၿမိဳ င္ FC အမ် ိဳ းသမီး Club က ေရွ႕တန္းေလ။ သိပ္ေကာင္းတာ။ အလည့္အပတ္ အလိမ္အေခါက္ ဂိုးသြင္း ေခါင္းတိုက္ ဘာမွေျပာစရာမလိုဘူး။ က်ြ န္မက သူ႔ရဲ႕ဖန္ေလ ''

ဆက္​ရန္​

အျမင္​့​ေၾကာက္​​ေသာငွက္​